-
1.
to, że nie można powiedzieć tego, co zostało powiedziane, o tym, o czym mowa, to nie wszystko, co trzeba o tym wiedzieć; tego nie można też powiedzieć o czymś innym, o czym można by sądzić, że można to powiedzieć -
może tworzyć struktury wyliczeniowe: ani ..., ani ..., ani ...
-
wykładnik negacji
-
Mimo licznych prób nie ma żony ani nawet narzeczonej.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska, Leszek Talko: Talki w wielkim mieście, 2002
Ani poeci, ani myśliciele nie są w stanie uchwycić „całego bytu”.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1994
Czas teraźniejszy, który przychodzi do wsi Szymka Pietruszki, jest operatywny, ale ani bogaty, ani skomplikowany.
źródło: NKJP: Zbigniew Bieńkowski: Przyszłość… przeszłości, 1996
Nie miała dzieci, męża, psa ani kwiatka.
źródło: NKJP: Krystyna Janda, Bożena Janicka: Gwiazdy mają czerwone pazury, 1998
Führer stał się jednocześnie centralną figurą polityki światowej, zyskując pozycję, jaką w historii najnowszej nie zdobył ani przed nim, ani po nim żaden przywódca na świecie.
źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła. Niemcy w okresie hitlerowskim, 1997
-
część mowy: spójnik
podklasa: właściwy szeregowy przeczący
-
_ ani _
w Zd. z Cz. neg.szyk: stały: interpozycja -
psł. *ani
-
przecinek przed drugim i kolejnym wystąpieniem ani