-
1.
książk. to, że nie można powiedzieć tego, co zostało powiedziane, o tym, o czym mowa, to nie wszystko, co trzeba o tym wiedzieć; tego nie można też powiedzieć o czymś innym -
może tworzyć struktury wyliczeniowe: ni ..., ni ..., ni ...
-
wykładnik negacji
-
A ty, jak wyznałeś, ni świadków nie masz, ni dowodów, jedyne, czym dysponujesz, to domysły i domniemania.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Między tutaj a tam nie ma przejścia ni lądem, ni wodą, ni powietrzem.
źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 2004
Ni Księdza, ni Teologa tam nie uświadczysz.
źródło: NKJP: Krytycy o fantastyce, Nowa Fantastyka, 1996
Towarzyszyły temu natrętne dźwięki walca Nad pięknym, modrym Dunajem, które tym bardziej raziły Ojca, że niedźwiedź i stryj tańczyli ni do rymu, ni do taktu.
źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1998
Żadnego tłumaczenia, nadziei ni pociechy.
źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
-
część mowy: spójnik
podklasa: właściwy szeregowy przeczący
-
_ ni _
w Zd. z Cz. [sub.]neg[/sub]szyk: stały: interpozycja -
psł. *ni
-
przecinek przed drugim i kolejnym wystąpieniem ni