-
2.
umiejętność trafnej oceny sytuacji -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- swój, własny; prosty, trzeźwy, zdrowy rozum
- rozum i doświadczenie; spryt i rozum
- nabrać, nauczyć się rozumu
- mieć; odzyskać, stracić rozum
- wykazać się; (nie) grzeszyć rozumem
-
[...] podrośnie, nabierze rozumu i zrozumie, że w naszych czasach człowiek bez wykształcenia jest jak kaleka [...].
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Apelacja, 1968
Może i ja nie jestem zbyt bystry, ale swój rozum mam i widzę, że to nie jest prawdziwy powód.
źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie. Odcinek 238, 2010
Kropa - to całodobowe tornado leżało teraz potulnie w koszu na tylnym siedzeniu, jakby przeczuwając swym psim rozumem, że trzeba być cicho, bo państwo mają poważny kłopot.
źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozum
rozumy
D. rozumu
rozumów
C. rozumowi
rozumom
B. rozum
rozumy
N. rozumem
rozumami
Ms. rozumie
rozumach
W. rozumie
rozumy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł. *orz-umъ 'rozumienie, pojmowanie’ > ‘rozum, umysł'
Zob. rozumieć , umieć .