-
1.
pot. usta - otwór -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
części ciała, elementy i substancje składowe -
- z cygarem, z papierosem, z petem w gębie
- zamknąć; otworzyć, rozdziawić/rozdziawiać gębę
-
Bez przerwy poruszali gębami i wyrzucali z siebie dźwięki, które nie miały sensu.
źródło: NKJP: Olga Tokarczuk, Prawiek i inne czasy, 1996
Na ławce pod wierzbą siedział rozczochrany dozorca z petem w gębie.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz, Rebelia, 2007
Pani, już żem prawie trup był. Łyżki nie mogłem donieść do gęby.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
Na drugim łóżku chrapał ojciec, spał na wznak z otwartą gębą.
źródło: NKJP: Marek Soból: Mojry, 2005
Do otwartej gęby mogłaby mu wlecieć teraz wrona.
źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998.
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gęba
gęby
D. gęby
gąb
gęb
C. gębie
gębom
B. gębę
gęby
N. gębą
gębami
Ms. gębie
gębach
W. gębo
gęby
-
psł. *gǫba 'miękka, mięsista narośl; grzyb, huba; warga, policzek, pysk, twarz, usta'