wypaczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

3.

spowodować, że czyjeś myślenie, zachowanie lub postawa negatywnie odbiegają od normy

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Relacje znaczeniowe

synonimy:

skrzywić
spaczyć

Połączenia

wypaczyć charakter

Cytaty

	Jak sam dobrze wiesz, ci ludzie są celowo poddawani wychowaniu, które ma wypaczyć ich osobowość. źródło: NKJP: Jaga Rydzewska: Gwiazdomorze, 2006
	Więzienie wypaczy go duchowo, skłoni do mistyki, do idealizmu, nauczy pokory. Charakter mu się zmieni i kiedy wróci, będzie zupełnie, ale to zupełnie innym, obcym człowiekiem... źródło: NKJP: Aleksander Sołżenicyn: Krąg Pierwszy Tom 1, 1996
	Mówi o jego dzieciństwie i młodości, związkach z rodzicami i ukochaną siostrą, o pierwszej fascynacji erotycznej i niewyobrażalnych cierpieniach, które wypaczyły mu charakter i zmusiły do zadawania bólu innym. źródło: NKJP: Janusz Wróblewski: Narodziny bestii, Polityka, 2007-02-17
	Odjeżdżał żegnany rodzinnym pochodem, na kacu, zostawiwszy pieniądze na potrzeby syna i obiecawszy dowozić następne w miarę możliwości, prosząc, by chłopakowi nie dawali do ręki ani kart, ani bimbru, ani niczego takiego, co mogłoby wypaczyć jego dobre wychowanie [...]. źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wypaczę	wypaczymy
2 os.	wypaczysz	wypaczycie
3 os.	wypaczy	wypaczą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypaczyłem +(e)m wypaczył	wypaczyłam +(e)m wypaczyła	wypaczyłom +(e)m wypaczyło	wypaczyliśmy +(e)śmy wypaczyli	wypaczyłyśmy +(e)śmy wypaczyły
2 os.	wypaczyłeś +(e)ś wypaczył	wypaczyłaś +(e)ś wypaczyła	wypaczyłoś +(e)ś wypaczyło	wypaczyliście +(e)ście wypaczyli	wypaczyłyście +(e)ście wypaczyły
3 os.	wypaczył	wypaczyła	wypaczyło	wypaczyli	wypaczyły

bezosobnik: wypaczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypaczmy
2 os.	wypacz	wypaczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypaczyłbym bym wypaczył	wypaczyłabym bym wypaczyła	wypaczyłobym bym wypaczyło	wypaczylibyśmy byśmy wypaczyli	wypaczyłybyśmy byśmy wypaczyły
2 os.	wypaczyłbyś byś wypaczył	wypaczyłabyś byś wypaczyła	wypaczyłobyś byś wypaczyło	wypaczylibyście byście wypaczyli	wypaczyłybyście byście wypaczyły
3 os.	wypaczyłby by wypaczył	wypaczyłaby by wypaczyła	wypaczyłoby by wypaczyło	wypaczyliby by wypaczyli	wypaczyłyby by wypaczyły

bezosobnik: wypaczono by

bezokolicznik: wypaczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypaczywszy

gerundium: wypaczenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wypaczenie	wypaczenia
D.	wypaczenia	wypaczeń
C.	wypaczeniu	wypaczeniom
B.	wypaczenie	wypaczenia
N.	wypaczeniem	wypaczeniami
Ms.	wypaczeniu	wypaczeniach
W.	wypaczenie	wypaczenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypaczony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wypaczony	wypaczony	wypaczony	wypaczone	wypaczona
D.	wypaczonego	wypaczonego	wypaczonego	wypaczonego	wypaczonej
C.	wypaczonemu	wypaczonemu	wypaczonemu	wypaczonemu	wypaczonej
B.	wypaczonego	wypaczonego	wypaczony	wypaczone	wypaczoną
N.	wypaczonym	wypaczonym	wypaczonym	wypaczonym	wypaczoną
Ms.	wypaczonym	wypaczonym	wypaczonym	wypaczonym	wypaczonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wypaczeni	wypaczeni	wypaczone	wypaczone
D.	wypaczonych	wypaczonych	wypaczonych	wypaczonych
C.	wypaczonym	wypaczonym	wypaczonym	wypaczonym
B.	wypaczonych	wypaczonych	wypaczonych	wypaczone
N.	wypaczonymi	wypaczonymi	wypaczonymi	wypaczonymi
Ms.	wypaczonych	wypaczonych	wypaczonych	wypaczonych

odpowiedniki aspektowe: wypaczać , paczyć

Składnia

	+	wypaczyć	+	KOGO/CO
	+	wypaczyć	+	CO + KOMU

Pochodzenie

Z przedrostkiem wy- od czasownika paczyć , wyabstrahowanego wskutek fałszywego podziału z pierwotnego o-paczyć (od: psł. *opakъ 'odwrotny, odwrócony')