-
2.
wewnętrzne przekonanie o słuszności jakiegoś zachowania lub decyzji -
[instyŋkt] lub [ĩstyŋkt] lub [instynkt]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- instynkt każe (coś), mówi (żeby...), ostrzega (przed czymś), podpowiada (coś)
-
Od lat nauczył się w chwilach niebezpieczeństwa słuchać ostrzegającego go instynktu.
źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Rok Płonącego Konia, 1976
Moim zdaniem wtedy po raz pierwszy instynkt zawiódł Józefa Piłsudskiego.
źródło: NKJP: Roman Wapiński: Między Hitlerem a Stalinem, Gazeta Wyborcza - Dodatek, 1998-11-06
Grałam bez zastanowienia, kierując się tylko instynktem.
źródło: NKJP: Krystyna Janda, Bożena Janicka: Gwiazdy mają czerwone pazury, 1998
Instynkt podpowiedział mu także, żeby na pierwszą sesję nagraniową zabrać Arethę na południe Stanów Zjednoczonych.
źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz, Filip Łobodziński: Sto płyt, które wstrząsnęły światem : kronnika czasów popkultury, 2000
I tu było małe skrzyżowanie, wysokie kamienice, ale tego się nie bałem, instynkt mi mówił, że tu bezpiecznie, nie przewidzieli, że obiorę tędy drogę, nie przygotowali zasadzki...
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. instynkt
instynkty
D. instynktu
instynktów
C. instynktowi
instynktom
B. instynkt
instynkty
N. instynktem
instynktami
Ms. instynkcie
instynktach
W. instynkcie
instynkty
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. instinctus 'podnieta, popęd'