cerebralny - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

3.

jęz. taki, przy którego wymowie koniec języka zawija się ku górze i dotyka podniebienia twardego

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

Relacje znaczeniowe

synonimy:

retrofleksyjny

Połączenia

spółgłoska cerebralna

Cytaty

Języki drawidyjskie odcisnęły [...] swój ślad w językach indoaryjskich w postaci spółgłosek cerebralnych [...], które nie występują w innych językach indoeuropejskich.

źródło: NKJP: Natalia Szczucka-Kubisz: Na południe od Bombaju, Wiedza i Życie, 1996

W średnioindyjskich prakrytach zasięg użycia fonemów cerebralnych jest [...] większy.

źródło: Tadeusz Milewski: Zarys językoznawstwa ogólnego, 1948 (books.google.pl)

Ten sposób oznaczania „s” cerebralnego utrzymał się [...] jeszcze przez przeszło sto lat [...].

źródło: Lingua Posnaniensis, 1963 (books.google.pl)

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	cerebralny	cerebralny	cerebralny	cerebralne	cerebralna
D.	cerebralnego	cerebralnego	cerebralnego	cerebralnego	cerebralnej
C.	cerebralnemu	cerebralnemu	cerebralnemu	cerebralnemu	cerebralnej
B.	cerebralnego	cerebralnego	cerebralny	cerebralne	cerebralną
N.	cerebralnym	cerebralnym	cerebralnym	cerebralnym	cerebralną
Ms.	cerebralnym	cerebralnym	cerebralnym	cerebralnym	cerebralnej
W.	cerebralny	cerebralny	cerebralny	cerebralne	cerebralna

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	cerebralni	cerebralni	cerebralne	cerebralne
D.	cerebralnych	cerebralnych	cerebralnych	cerebralnych
C.	cerebralnym	cerebralnym	cerebralnym	cerebralnym
B.	cerebralnych	cerebralnych	cerebralnych	cerebralne
N.	cerebralnymi	cerebralnymi	cerebralnymi	cerebralnymi
Ms.	cerebralnych	cerebralnych	cerebralnych	cerebralnych
W.	cerebralni	cerebralni	cerebralne	cerebralne

Składnia

Rz	+	cerebralny	+
szyk: tylko postpozycja

Pochodzenie

fr. cérébral

z łac. celebrum 'mózg'