dyscyplina - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

podporządkowanie się rygorystycznym regułom postępowania

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

	synonimy:	karność
	antonimy:	rozprzężenie

Połączenia

bezwzględna, ogromna, ostra, surowa, żelazna dyscyplina; dyscyplina duchowa, wewnętrzna
dyscyplina postępowania, pracy
dyscyplina wśród młodzieży, wśród uczniów
dyscyplina w klasie, w policji, w pracy, w szkole, w wojsku
dyscyplina i karność, dyscyplina i lojalność, dyscyplina i posłuszeństwo
brak, kwestia, poziom dyscypliny
kłopoty, problemy z dyscypliną
nauczyć się, uczyć się; wymagać; brakować dyscypliny
wyegzekwować dyscyplinę
zmusić do dyscypliny
dbać, prosić o dyscyplinę

Cytaty

Tu prezydent nostalgicznie wspominał komunistyczną przeszłość, kiedy to była wysoka dyscyplina i posłuszeństwo obywateli wobec prawa.

źródło: NKJP: Wojciech Tochman, Gazeta Wyborcza, 1998-01-30

W sekcie manipuluje się ludźmi po to, by nad nimi uzyskać pełną kontrolę. Przywódca może wyegzekwować dyscyplinę i posłuszeństwo. Do tego stopnia, że młody człowiek ogranicza kontakty z domem rodzinnym, kręgiem przyjaciół i znajomych. Odcina się go od korzeni.

źródło: NKJP: Złudna droga do raju, Dziennik Polski, 2002-10-25

Strefę buforową pomiędzy dyrekcją a załogą stanowił niższy szczebel zarządzania - kierownicy i mistrzowie. To oni odpowiadali bezpośrednio za dyscyplinę pracy, od ich autorytetu wśród załogi zależały wyniki pracy.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2005

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dyscyplina	dyscypliny
D.	dyscypliny	dyscyplin

C.	dyscyplinie	dyscyplinom
B.	dyscyplinę	dyscypliny
N.	dyscypliną	dyscyplinami
Ms.	dyscyplinie	dyscyplinach
W.	dyscyplino	dyscypliny

Inne uwagi

Zwykle lp

Składnia

+

dyscyplina

+

CZEGO

Pochodzenie

łac. disciplīna 'uczenie się, nauczanie, instrukcja'