dyscyplina - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

3.

dziedzina wiedzy lub nauki

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

działalność naukowa

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

dział
dziedzina

Połączenia

pokrewna, samodzielna dyscyplina; dyscyplina akademicka, badawcza, naukowa, uniwersytecka; artystyczna, ekonomiczna, filozoficzna, humanistyczna, pedagogiczna, ścisła, techniczna
dyscyplina nauki, wiedzy
przedstawiciel; rozwój jakiejś dyscypliny
uprawiać jakąś dyscyplinę
interesować się jakąś dyscypliną

Cytaty

Większe firmy mogą np. zatrudniać większą liczbę specjalistów z różnych dyscyplin wiedzy, dzięki czemu powstają lepsze warunki dla kojarzenia osiągnięć, mogą równolegle realizować większą liczbę wariantów rozwiązania danego problemu badawczego, co przyspiesza moment uzyskania oczekiwanego wynalazku.

źródło: NKJP: Edward Stawasz: Innowacje a mała firma, 1999

Folklorystyka nie rozwinęła się na tyle, by mogła się stać samodzielną dyscypliną naukową.

źródło: NKJP: Folklor nieusuwalny i konieczny, Gazeta Wyborcza, 1992-07-31

Dopóki dyscypliny humanistyczne nie przyswoją sobie głównych pojęć i terminów używanych dziś w naukach ścisłych i mowie potocznej, będą robiły wrażenie wiedzy wątpliwej, nieaktualnej, nie zdążającej za ogólnym poziomem nauk.

źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Szkice literackie. Klimat życia i klimat literatury: 1948-1967, 2001

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dyscyplina	dyscypliny
D.	dyscypliny	dyscyplin

C.	dyscyplinie	dyscyplinom
B.	dyscyplinę	dyscypliny
N.	dyscypliną	dyscyplinami
Ms.	dyscyplinie	dyscyplinach
W.	dyscyplino	dyscypliny

Składnia

	+	dyscyplina	+	CZEGO
	+	dyscyplina	+	JAKA

Pochodzenie

łac. disciplīna 'uczenie się, nauczanie, instrukcja'