bezkarność - Wielki słownik języka polskiego PAN

niekaranie zjawisk zasługujących na karę

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

więzienie i kara

absolutna, całkowita, pełna, zupełna bezkarność
bezkarność działaczy, urzędników; polityków, posłów, władzy; bandytów, przestępców, zbrodniarzy; nielegalnych nadawców/ producentów; przestępstw, zbrodni
gwarancja; stan, świadomość; czas, fala; atmosfera, poczucie; kres bezkarności
protest przeciwko bezkarności
zgoda; nadzieja, szansa na bezkarność
walka z bezkarnością
pewny (swojej) bezkarności
przekonany o (własnej) bezkarności
kupić sobie bezkarność; zagwarantować, zapewnić komuś bezkarność
cieszyć się bezkarnością
godzić się, pozwolić, przyzwalać; liczyć na bezkarność
skończyć z bezkarnością

	Dziś odbywa się pogrzeb [...] właściciela kantoru, zmarłego tragicznie w następstwie bandyckiego napadu. Dla uczczenia jego pamięci oraz w proteście przeciwko bezkarności sprawców tego i podobnych napadów - krakowskie środowisko właścicieli kantorów postanowiło zamknąć dziś na godzinę kantory. źródło: NKJP: (J.ŚW): Przerwa w proteście, Dziennik Polski, 1999-11-26
	Skorumpowani urzędnicy i skorumpowani lekarze mogą praktycznie liczyć na bezkarność. źródło: NKJP: W. Hagedorny: Rozsądek i okolice: Lekarze nie chcą się leczyć, Tygodnik Ciechanowski, 2003-02-22
	Innym sposobem kreowania przestępczości przez policją jest zapewnianie bezkarności niektórym sprawcom w zamian za łapówki lub usługi informacyjne. źródło: NKJP: Lech Falandysz: W kręgu kryminologii radykalnej, 2008
	Tam, gdzie dziś rządzimy już bez opozycji, np. w Kielcach, widać, jak nasza formacja się degeneruje, jak wiele w niej elementów najgorszych, dostrzegamy poczucie absolutnej bezkarności naszych działaczy. źródło: NKJP: Włodzimierz Knap: Każdy broni swego, Dziennik Polski, 2001-03-30

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: , ż

Inne uwagi

Zwykle lp

+

bezkarność

+

KOGO/CZEGO

Zob. bezkarny