-
1.a
taki, który walczył na froncie - linii, na której stykają się w terenie walczące ze sobą wojska -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
armia -
- frontowy oddział; dowódca, oficer, żołnierz; weteran; kolega; dywizja; jednostka; wojsko frontowe
-
Wyniki obserwacji żołnierzy frontowych posłużyły Alzheimerowi jako materiał do pracy „Wojna i nerwy”.
źródło: NKJP: Cezary Kaszewski: Ślad Alzheimera, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-02-21
I nagle, ostatniego dnia, on oficer frontowy, inwalida wojenny, kawaler Żelaznego Krzyża, miałby odrzucić całą swoją przeszłość, zdradzić, bo to byłaby przecież zdrada, tylko po to, by przeżyć?
źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 2000
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. frontowy
frontowy
frontowy
frontowe
frontowa
D. frontowego
frontowego
frontowego
frontowego
frontowej
C. frontowemu
frontowemu
frontowemu
frontowemu
frontowej
B. frontowego
frontowego
frontowy
frontowe
frontową
N. frontowym
frontowym
frontowym
frontowym
frontową
Ms. frontowym
frontowym
frontowym
frontowym
frontowej
W. frontowy
frontowy
frontowy
frontowe
frontowa
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. frontowi
frontowi
frontowe
frontowe
D. frontowych
frontowych
frontowych
frontowych
C. frontowym
frontowym
frontowym
frontowym
B. frontowych
frontowych
frontowych
frontowe
N. frontowymi
frontowymi
frontowymi
frontowymi
Ms. frontowych
frontowych
frontowych
frontowych
W. frontowi
frontowi
frontowe
frontowe
-
Zob. front