-
2.
władza królewska lub cesarska -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
- korona królewska; litewska, polska, szwedzka, węgierska...
- dziedzic, spadkobiercy korony
- kandydat, pretendent do korony
- wojna o koronę
- zrzec się korony
- dziedziczyć; oddać, odzyskać, przyjąć, uzyskać, zachować koronę
- ubiegać się, walczyć o koronę;
- starania o koronę
-
[...] jemu pewnie już wtedy marzyła się korona. Potem był koniec wojny. Ludzie zwyciężyli, on zasiadł na tronie.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002
Konstytucja ta utrzymywała ustrój monarchiczny z koroną dziedziczną w domu sabaudzkim, z rządem odpowiedzialnym przed przedstawicielstwem narodowym, z parlamentem dwuizbowym – Senat z nominacji dożywotniej, Izba Deputowanych z wyboru.
źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
[...] Francuzom i swojej ukochanej Marysieńce w znacznej mierze hetman zawdzięczał koronę polską.
źródło: NKJP: Królewskie starcia z Tłuściochem i Szatanem. Dziennik Polski - Magazyn, 2003-01-09
W 1593 r. senat Rzeczypospolitej zezwolił Zygmuntowi III na wyjazd z kraju do Sztokholmu. Miał tam przejąć koronę szwedzką po śmierci ojca, Jana III.
źródło: NKJP: O polskie Inflanty, Dziennik Polski - Magazyn, 2001-02-16
Posłowie czescy, korzystając z obecności Witolda, jemu z kolei zaproponowali czeską koronę.
źródło: NKJP: Witoldowa korona, Dziennik Polski - Pejzaż, 2003-09-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. korona
korony
D. korony
koron
C. koronie
koronom
B. koronę
korony
N. koroną
koronami
Ms. koronie
koronach
W. korono
korony
-
Przenośne użycie wyrazu korona w znacz. 'nakrycie głowy władcy'.