narzucić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. przyjść na myśl jako coś oczywistego w danej sytuacji

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

nasunąć się

Problematyka środków masowego przekazu narzuciła się z taką siłą naszej uwadze dzięki rozległości ich zasięgu.

źródło: KWSJP: Marcin Czerwiński: System książki, 1976

Kwestie te narzuciły się z całą ostrością Platonowi.

źródło: KWSJP: Zofia Mitosek (red.): Mimesis w literaturze, kulturze i sztuce, 1992

Tymczasem temat narzucił się sam, wystarczyło tylko rozejrzeć się wokół siebie, by w oczy zakłuła obecność młodych ludzi wśród szarzyzny tłumu.

źródło: KWSJP: PISZ „Ody do młodości” ciąg dalszy, Panorama Mazurska, 1998, nr 8

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	narzuciłem się +(e)m się narzucił	narzuciłam się +(e)m się narzuciła	narzuciłom się +(e)m się narzuciło	narzuciliśmy się +(e)śmy się narzucili	narzuciłyśmy się +(e)śmy się narzuciły
2 os.	narzuciłeś się +(e)ś się narzucił	narzuciłaś się +(e)ś się narzuciła	narzuciłoś się +(e)ś się narzuciło	narzuciliście się +(e)ście się narzucili	narzuciłyście się +(e)ście się narzuciły
3 os.	narzucił się	narzuciła się	narzuciło się	narzucili się	narzuciły się

bezosobnik: narzucono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		narzućmy się
2 os.	narzuć się	narzućcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	narzuciłbym się bym się narzucił	narzuciłabym się bym się narzuciła	narzuciłobym się bym się narzuciło	narzucilibyśmy się byśmy się narzucili	narzuciłybyśmy się byśmy się narzuciły
2 os.	narzuciłbyś się byś się narzucił	narzuciłabyś się byś się narzuciła	narzuciłobyś się byś się narzuciło	narzucilibyście się byście się narzucili	narzuciłybyście się byście się narzuciły
3 os.	narzuciłby się by się narzucił	narzuciłaby się by się narzuciła	narzuciłoby się by się narzuciło	narzuciliby się by się narzucili	narzuciłyby się by się narzuciły

bezosobnik: narzucono by się

bezokolicznik: narzucić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: narzuciwszy się

gerundium: narzucenie się

odpowiednik aspektowy: narzucać się

Rz_nieżywotny

+

narzucić się

+

Zob. rzucić