narąbany
-
pot. będący w stanie odurzenia alkoholem lub innymi podobnie działającymi substancjami
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Choroby i ich leczenie
uzależnienia
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
używki -
- narąbany gość
-
Dotarłem na dworzec lekko narąbany, ale o właściwej porze.
źródło: NKJP: Maciej Malicki: Ostatnia. Sto czternaście opowiadań o tym samym, 2009
Wszyscy byli narąbani, jak to w pubie o dwudziestej trzeciej, sam pan wie, że uczucia pijaka zmieniają się z minuty na minutę.
źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Nie ma takiego miasta, 2010
Często ciekawiło mnie, jak moi niepijący kumple mogą wytrzymywać w towarzystwie gości narąbanych i chlejących bez umiaru.
źródło: NKJP: Upojna, choć chwilowa radość z trzeźwości, Dziennik Zachodni, 2009-05-02
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. narąbany
narąbany
narąbany
narąbane
narąbana
D. narąbanego
narąbanego
narąbanego
narąbanego
narąbanej
C. narąbanemu
narąbanemu
narąbanemu
narąbanemu
narąbanej
B. narąbanego
narąbanego
narąbany
narąbane
narąbaną
N. narąbanym
narąbanym
narąbanym
narąbanym
narąbaną
Ms. narąbanym
narąbanym
narąbanym
narąbanym
narąbanej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. narąbani
narąbani
narąbane
narąbane
D. narąbanych
narąbanych
narąbanych
narąbanych
C. narąbanym
narąbanym
narąbanym
narąbanym
B. narąbanych
narąbanych
narąbanych
narąbane
N. narąbanymi
narąbanymi
narąbanymi
narąbanymi
Ms. narąbanych
narąbanych
narąbanych
narąbanych
-
Zob. rąbać
1837, K.W. Wójcicki, "Klechdy: starożytne podania i powieści ludu polskiego i Rusi", 1837.
Datacja "1950" na podstawie pośmiertnego wydania "Klechd sezamowych" B. Leśmiana (1877-1937); pierwsze wydanie: 1913. Por., na podstawie drugiego wydania kolejnego źródła (1923) w SJPDor, formę bezosobową narąbano (pierwsze wydanie: 1912). Pierwotnie wyłącznie o drewnie lub innym materiale (zob. narąbać).