Odczytywane jako odpowiednia forma przypadka leksemu pan . Używane przed imieniem, nazwiskiem, imieniem i nazwiskiem, stanowiskiem, tytułem naukowym. W lm - pp.
Uważam, że dobrze się stało, że p. burmistrz nie kandyduje [...].
źródło: NKJP: Prawo Parkinsona, Dziennik Polski - Podhale, 2001-08-20
Dziś p. Jan Kowalski nie różni się niczym od młodych naukowców amerykańskich, a jego przełożeni wróżą mu wybitną karierę uniwersytecką.
źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997
Polemika pp. Robaczewskiego i Zawiszy zawiera kilka warstw. Przede wszystkim rzuca się w oczy to, co znalazło się pod koniec tekstu: idea „państwa prawdziwościowego”, o którą toczą swój bój autorzy.
źródło: NKJP: Józef Tischner: W krainie schorowanej wyobraźni, 1998