-
4.
sprawić, że ktoś ma określoną cechę -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
prawdy i wartości życiowe -
antonimy: pozbawić
-
- Bóg, los obdarzył; natura obdarzyła
- obdarzyć jakimś talentem, pięknym głosem
-
Nie lubił ludzi, których los obdarzył szczególnym powodzeniem, bo on sam nie reprezentował cech supermęskich.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand, 1992
Bozia obdarzyła go niesamowitą siłą, fantastycznymi warunkami fizycznymi.
źródło: NKJP: (R.Mus.): Chłopiec w ciele mężczyzny, Trybuna Śląska, 2004-06-19
Był przekonany, że los obdarzył go wybitnym głosem oraz talentem aktorskim.
źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
Była pewna siebie i urody, a do tego obdarzona błyskotliwą inteligencją i sporą dawką wiedzy. Do życia podchodziła na wielkim luzie.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć... , 2001
Jedna z tych osób pełna polotu, obdarzona poczuciem humoru, była karcona przez tę drugą.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: piołun, 1993
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. obdarzę
obdarzymy
2 os. obdarzysz
obdarzycie
3 os. obdarzy
obdarzą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. obdarzyłem
+(e)m obdarzył
obdarzyłam
+(e)m obdarzyła
obdarzyłom
+(e)m obdarzyło
obdarzyliśmy
+(e)śmy obdarzyli
obdarzyłyśmy
+(e)śmy obdarzyły
2 os. obdarzyłeś
+(e)ś obdarzył
obdarzyłaś
+(e)ś obdarzyła
obdarzyłoś
+(e)ś obdarzyło
obdarzyliście
+(e)ście obdarzyli
obdarzyłyście
+(e)ście obdarzyły
3 os. obdarzył
obdarzyła
obdarzyło
obdarzyli
obdarzyły
bezosobnik: obdarzono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. obdarzmy
2 os. obdarz
obdarzcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. obdarzyłbym
bym obdarzył
obdarzyłabym
bym obdarzyła
obdarzyłobym
bym obdarzyło
obdarzylibyśmy
byśmy obdarzyli
obdarzyłybyśmy
byśmy obdarzyły
2 os. obdarzyłbyś
byś obdarzył
obdarzyłabyś
byś obdarzyła
obdarzyłobyś
byś obdarzyło
obdarzylibyście
byście obdarzyli
obdarzyłybyście
byście obdarzyły
3 os. obdarzyłby
by obdarzył
obdarzyłaby
by obdarzyła
obdarzyłoby
by obdarzyło
obdarzyliby
by obdarzyli
obdarzyłyby
by obdarzyły
bezosobnik: obdarzono by
bezokolicznik: obdarzyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: obdarzywszy
gerundium: obdarzenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obdarzenie
obdarzenia
D. obdarzenia
obdarzeń
C. obdarzeniu
obdarzeniom
B. obdarzenie
obdarzenia
N. obdarzeniem
obdarzeniami
Ms. obdarzeniu
obdarzeniach
W. obdarzenie
obdarzenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: obdarzony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. obdarzony
obdarzony
obdarzony
obdarzone
obdarzona
D. obdarzonego
obdarzonego
obdarzonego
obdarzonego
obdarzonej
C. obdarzonemu
obdarzonemu
obdarzonemu
obdarzonemu
obdarzonej
B. obdarzonego
obdarzonego
obdarzony
obdarzone
obdarzoną
N. obdarzonym
obdarzonym
obdarzonym
obdarzonym
obdarzoną
Ms. obdarzonym
obdarzonym
obdarzonym
obdarzonym
obdarzonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. obdarzeni
obdarzeni
obdarzone
obdarzone
D. obdarzonych
obdarzonych
obdarzonych
obdarzonych
C. obdarzonym
obdarzonym
obdarzonym
obdarzonym
B. obdarzonych
obdarzonych
obdarzonych
obdarzone
N. obdarzonymi
obdarzonymi
obdarzonymi
obdarzonymi
Ms. obdarzonych
obdarzonych
obdarzonych
obdarzonych
odpowiednik aspektowy: obdarzać
-
+ obdarzyć + KOGO + CZYM -