-
1.
książk. pojedynczy przedstawiciel jakiejś grupy, gatunku -
[indywiduum]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Ilość, liczby i liczenie
szczegółowe określenia ilości -
- ludzkie; chemiczne, molekularne; jedno, konkretne, poszczególne indywiduum
- masa, grono indywiduów
-
Najbardziej pesymistyczny z katolickich filozofów, św. Augustyn, nie wahał się uznać Kościoła za jedyne skuteczne narzędzie odrodzenia i ludzkiego indywiduum, i całej ludzkości.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Legendy nowoczesności : eseje okupacyjne, 1996
[...] choć dzisiejsze liberalne czasy apoteozują i absolutyzują ludzką wolność, to zarazem coraz bardziej nasza kultura opisuje osobę jako indywiduum zdeterminowane przez kod genetyczny, doświadczenia psychiczne z dzieciństwa (nawet z okresu prenatalnego) i wpływ otoczenia, [...]
źródło: NKJP: Maciej Zięba: Niezwykły pontyfikat / z M. Ziębą rozmawia Adam Pawłowicz, 1997
Łańcuch tatrzański stanowi swoiste indywiduum zarówno na tle gór Polski, jak i całych Karpat.
źródło: NKJP: Stan i perspektywy rozwoju turystyki w Tatrzańskim Parku Narodowym, 2007
Czy żółwie sprzedawano na wagę? Raczej chyba na sztuki, a cena musiała zależeć od wartości estetycznej, może też od wielkości i żywotności każdego żółwiego indywiduum.
źródło: NKJP: Jarosław Marek Rymkiewicz: Kinderszenen, 2008
W sytuacji zagrożenia terroryzmem wyobraźnię opanowuje strach przed Obcym, uprzejmą nieuwagę zastępuje podejrzliwość. Każdy może być potencjalnym agresorem, w miejsce wspólnoty wolnych ludzi powstaje anomiczna masa wrogo nastawionych do siebie indywiduów.
źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. indywiduum
indywidua
D. indywiduum
indywiduów
C. indywiduum
indywiduom
B. indywiduum
indywidua
N. indywiduum
indywiduami
Ms. indywiduum
indywiduach
W. indywiduum
indywidua
-
niem. Individuum
z łac. indīviduum 'to, co niepodzielne, nierozdzielne'