wiatry
-
pot. substancje lotne o przykrym zapachu, wytwarzane w jelitach i wydalane przez odbyt
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
czynności i stany fizjologiczne -
- mieć, puszczać wiatry
-
- Za dużo buraczków - ryknął emisariusz Zylbersztajnow na Mikołaja. - Znowu będę miał wiatry.
źródło: NKJP: Z frontu walki z reakcją i Redakcją, Forum Stanisława Michalkiewicza, 2006-08-17
Oprócz klasycznych tragedii i komedii na deskach teatrów królowały skandalizujące, często obsceniczne skecze, w których głośno puszczano wiatry czy bekano.
źródło: NKJP: Agnieszka Krzemińska: Sceny z życia teatru, Polityka, 2007-10-20
Szymkowiakowi puściły nerwy i spytał, kiedy ostatnio dostała po buzi, a ona zareagowała takim grymasem, jakby głośno puścił wiatry, i poszła do przedpokoju po płaszcz.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
Jeżeli o prezydencie pisze się, że za chwilę umrze, bo ma chorobę wieńcową, co nie jest prawdą, jeśli przypisuje mu się „niekontrolowane wypuszczanie wiatrów”, to myślący czytelnik z niesmakiem odrzuca tę propagandę.
źródło: NKJP: Wiesław Hagedorny: Szast-prast: Żenująca debata, Tygodnik Ciechanowski, 2006-07-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wiatry
D. wiatrów
C. wiatrom
B. wiatry
N. wiatrami
Ms. wiatrach
W. wiatry
-