-
2.
członek zakonu o regule pustelniczej -
Używane w nazwach własnych, np.: Zakon Pustelników Kamedułów Kongregacji Góry Koronnej.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
synonimy: eremita
-
[...] reżyser Philip Groening przez długie lata starał się o wejście z kamerą do zakonu kartuzów Grande Chartreuse we Francji. Klasztor pustelników znajduje się w górach koło Grenoble.
źródło: NKJP: /RF/: Grójec > Projekcja w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego, Echo Dnia, 2007-10-26
Pustelnik z zakonu kamedułów, później biskup Piotr Damiani (druga połowa XI w.) nawoływał w swych kazaniach do „pogardy dla wszystkiego, co widać”.
źródło: NKJP: Andrzej Osęka: Kultura, Gazeta Wyborcza - Magazyn, 1994-11-25
Wczoraj przed południem odbył się pogrzeb 90-letniego Józefa Żarnowieckiego, który był najstarszym i jednym z ostatnich pustelników kalwaryjskich. Pustelnicy nieodłącznie kojarzą się z kalwaryjskim sanktuarium oo. bernardynów.
źródło: NKJP: (GM): Jeden z ostatnich, Dziennik Polski - Oświęcim, 2003-04-15
Rekluzja oznacza całkowite odosobnienie. Może być czasowa, trwająca 3 lata, lub wieczna. Pustelnik odrywa się wtedy całkowicie od klasztornego życia, izolując się w swojej celi, do której nikt nie ma dostępu, a jemu samemu nie wolno nawet wysyłać listów.
źródło: NKJP: (SIE): Tysiąc lat milczenia, Dziennik Polski - Kraków, 2000-12-27
Dawniej był tam klasztor, a wokół eremy, wie pani, takie domki, w których mieszkali pustelnicy.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pustelnik
pustelnicy
ndepr pustelniki
depr D. pustelnika
pustelników
C. pustelnikowi
pustelnikom
B. pustelnika
pustelników
N. pustelnikiem
pustelnikami
Ms. pustelniku
pustelnikach
W. pustelniku
pustelnicy
ndepr pustelniki
depr -
st.czes. pústedlník/pústenník/pústeník/pústevník 'człowiek żyjący w odosobnieniu z pobudek religijnych'