anachoreta
-
książk. osoba, która dążąc do świętości, żyje z własnego wyboru w odosobnieniu i oddaje się modlitwie, kontemplacji i ascezie
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
synonimy: pustelnik
-
- pierwsi; chrześcijańscy, egipscy, wschodni anachoreci
- anachoreci i cenobici, pustelnicy i anachoreci
- życie anachoretów
-
[...] anachoreta walczy z demonami za pomocą postu, czuwania, pracy fizycznej, praktykowania miłosierdzia i dąży do osiągnięcia stanu apathei, tj. beznamiętności [...]
źródło: NKJP: Waldemar Ceran: Historia i bibliografia rozumowana bizantynologii polskiej (1800-1998)
Święty Antoni i inni pierwsi anachoreci początkowo żyli samotnie w jaskiniach na pustyni, [...]
źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
[...] w Egipcie, w przeciwieństwie do Syrii i Palestyny, gdzie rozwijał się cenobityzm, było bardzo wielu anachoretów, którzy obrali wyższy poziom doskonałości i żyli w samotności.
źródło: NKJP: Arkadiusz Nocoń: Jan Kasjan, 2004
Przeszedł [...] najpierw przez próbę pustyni. Trwała od 374 do 377 roku. Wypełnił ją Hieronim umartwieniami ciała, będącymi w zwyczaju wśród anachoretów.
źródło: NKJP: Jerzy Mirewicz: Współtwórcy Europy, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. anachoreta
anachoreci
ndepr anachorety
depr D. anachorety
anachoretów
C. anachorecie
anachoretom
B. anachoretę
anachoretów
N. anachoretą
anachoretami
Ms. anachorecie
anachoretach
W. anachoreto
anachoreci
ndepr anachorety
depr -
łac. anachōrēta
z gr. anachōrētḗs 'samotnik, odludek, pustelnik'