-
1.
osoba, która odbywa wędrówkę do miejsc uważanych za święte -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
synonimy: pątnik
-
- najmłodszy, niestrudzony, prawdziwy pielgrzym; chorzy; dostojni, pobożni, świątobliwi; kalwaryjscy, świętokrzyscy, tarnowscy..., polscy, zagraniczni, żydowscy; liczni, ostatni, pierwsi; młodzi, starsi; rowerowi; zgromadzeni; strudzeni, utrudzeni pielgrzymi; pielgrzymi indywidualni
- pielgrzymi diecezji toruńskiej, gdańskiej, tarnowskiej...; języka hiszpańskiego, polskiego...
- pielgrzymi do Ziemi Świętej; pielgrzymi z archidiecezji krakowskiej, szczecińsko-kamieńskiej..., z dekanatu oświęcimskiego, proszowickiego..., z diecezji kieleckiej, tarnowskiej, toruńskiej..., z jakiejś parafii; z Gdańska, z Krakowa, z Zakopanego..., z Litwy, z Polski, z Ukrainy, z Węgier...; z (całego)kraju, z (całego) świata, z zagranicy
- pielgrzymi i duchowni, pielgrzymi i mieszkańcy, pielgrzymi i turyści, pielgrzymi i wierni; goście i pielgrzymi, papież i pielgrzymi
- część, delegacja, grupa, liczba, rzesze, tłumy, większość; miliony, setki, tysiące; ileś milionów, ileś tysięcy; najazd, powrót, przyjazd; bezpieczeństwo, zdrowie; cel, ruch, wędrówka; spotkania; udział pielgrzymów
- pomoc pielgrzymom
- dom, miejsca, ośrodek; msza (święta) dla pielgrzymów; przemówienie do pielgrzymów
- opieka nad pielgrzymami; autobusy, autokary; spotkanie z pielgrzymami
- pełny pielgrzymów
- pielgrzymi dotarli, przybyli / przybywają, wędrują dokądś, przyjechali / przyjeżdżają; idą, jadą, podążają, udają się, wyjechali / wyjeżdżają, wyruszyli / wyruszają, zmierzają dokądś; pokonują jakąś trasę; odwiedzili /odwiedzają jakieś sanktuarium, jakiś klasztor, jakieś miasto...; opuścili / opuszczają jakieś miejsce; powrócili / powracają, wrócili /wracają skądś; gromadzą się, spotkali / spotykają się, zatrzymali / zatrzymują się gdzieś; modlą się; uczestniczą, wzięli udział we mszy świętej, w nabożeństwie, w uroczystościach..., niosą coś
- pomóc / pomagać, ułatwić coś; towarzyszyć; coś służy pielgrzymom
- dowieść / dowozić, wozić; gościć, przyjmować; powitać, pozdrowić / pozdrawiać, przywitać, witać, żegnać pielgrzymów
- być pielgrzymem
- przygotować coś dla pielgrzymów; apelować, mówić, zwrócić się / zwracać się, skierować słowa, pozdrowienie... do pielgrzymów;
- coś przeznaczone dla pielgrzymów;
- czekać na pielgrzymów
- spotkać się / spotykać się z pielgrzymami
- w intencji pielgrzyma; z myślą o pielgrzymach
-
Nieco karykaturalną postać średniowiecznego pielgrzyma zaprezentował Sienkiewicz w Krzyżakach: to pełen humoru łgarz, ale i poczciwiec Sanderus, który próbuje czerpać korzyści z szacunku, jaki otaczał wędrowców do miejsc świętych.
źródło: NKJP: Jan Pieszczachowicz: Koniec wieku: szkice o literaturze, 1994
Metropolita krakowski w homilii przypomniał dzieje zakonu maltańskiego, który pierwotnie bronił i opiekował się pielgrzymami do Ziemi Świętej.
źródło: NKJP: Akt pokorny i cichy, Dziennik Polski - Kraków, 2003-05-31
Ze Śląska ciągnęli pątnicy do Galicji, by odwiedzić Kalwarię Zebrzydowską - sanktuarium religijne i Kraków - sanktuarium dawnej świetności Polski. Ze wszystkich stron Polski szli pielgrzymi na Jasną Górę.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2004
102 pielgrzymów na rowerach wyruszyło 28 lipca z Będzina do Rzymu na spotkanie z Janem Pawłem II podczas XV Światowego Dnia Młodzieży.
źródło: NKJP: Dziennik Polski -- Podróże, 2000-08-01
W każdą środę odbywają się na placu Świętego Piotra lub w auli Pawła VI audiencje generalne dla tysięcy pielgrzymów z całego świata.
źródło: NKJP: Zwykły dzień Jana Pawła II, Dziennik Polski -- Pejzaż , 2001-10-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pielgrzym
pielgrzymi
ndepr pielgrzymy
depr D. pielgrzyma
pielgrzymów
C. pielgrzymowi
pielgrzymom
B. pielgrzyma
pielgrzymów
N. pielgrzymem
pielgrzymami
Ms. pielgrzymie
pielgrzymach
W. pielgrzymie
pielgrzymi
ndepr pielgrzymy
depr -
niem. Pilgrim
z łac. śred. pelegrinus
Pierwotnym źródłem jest łac. peregrīnus 'zagraniczny, obcy, cudzoziemiec'