finansowy - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

związany z finansami - ogółem procesów dotyczących gospodarowania pieniędzmi, zwłaszcza należącymi do państwa

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

doradca; rynek, sektor; krach, kryzys; wynik; plan, system finansowy; agencja, instytucja; działalność, ekspertyza, ewidencja, obsługa, operacja, restrukturyzacja, usługa; afera; dźwignia; zapaść; gospodarka, inżynieria, polityka; dokumentacja finansowa; sprawozdanie finansowe; instrumenty; machinacje, przepływy; decyzje finansowe
czysto finansowy
finansowy i bankowy, finansowy i budżetowy, finansowy i gospodarczy, finansowy i inwestycyjny, finansowy i majątkowy, finansowy i operacyjny, finansowy i polityczny

	[...] drobiazgowo analizowano jakąś finansową operację Hillary Clinton na chicagowskim rynku finansowym. źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996
	[...] intelektualista krzywi się z niesmakiem słysząc o socjalistycznym np. działaczu uwikłanym w podejrzane kombinacje finansowe z rekinami kapitalizmu. źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Legendy nowoczesności: eseje okupacyjne, 1996
	Od początku czerwca 1931 r. kryzys finansowy w Niemczech zbliżał się szybkimi krokami do katastrofy. źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła: Niemcy w okresie hitlerowskim, 1997
	Takie podmioty, jak giełda papierów wartościowych lub bankowa izba rozliczeniowa - choć mogą mieć istotny wpływ na sprawność funkcjonowania systemu finansowego - również nie są instytucjami finansowymi w dosłownym znaczeniu. źródło: NKJP: Bogusław Pietrzak, Zbigniew Polański (red.): System finansowy w Polsce, 1997
	Mniej też jest błędnych decyzji, np. inwestowania w działalność gospodarczą bez analizy przepływów finansowych czy zaciągania kredytów niemożliwych do spłacenia. źródło: NKJP: Stowarzyszenie szansą dla przedsiębiorczych, Dziennik Polski, 1999-03-24

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. finanse