skurczyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zmniejszyć swoje rozmiary

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

wielkość,

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

cechy ubrań

hiperonimy:

zmniejszyć się

sweter, żołądek skurczył się; czyjeś ciało, ubranie skurczyło się
skurczyć się do jakichś rozmiarów
skurczyć się na odgłos strzałów
skurczyć się pod czyimś wzrokiem
skurczyć się w praniu
skurczyć się ze strachu
skurczyć się i sfilcować, skurczyć się i zwiotczeć, skurczyć się i zesztywnieć, skurczyć się i zgarbić

	Italski skurczył się, zmalał i poszarzał na twarzy. źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
	- Chryste Panie, czyś pan zwariował?! - zawołałem. Markiz skurczył się, wtulając głowę w ramiona. źródło: KWSJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983
	To nie ubranie skurczyło się w praniu, to my znacznie przybraliśmy na wadze. źródło: NKJP: (E): Gdy waga się buntuje!, Dziennik Polski - Pani, 2000-08-23
	Mój żołądek skurczył się i zaburczał ostrzegawczo. źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002
	Powoli wzlatywała między bloki, tracąc z oczu szczegóły, aż w końcu uniosła się tak wysoko, że hałda za szkołą skurczyła się do rozmiarów gałki lodów. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Dziewczyny z Portofino, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skurczyłem się +(e)m się skurczył	skurczyłam się +(e)m się skurczyła	skurczyłom się +(e)m się skurczyło	skurczyliśmy się +(e)śmy się skurczyli	skurczyłyśmy się +(e)śmy się skurczyły
2 os.	skurczyłeś się +(e)ś się skurczył	skurczyłaś się +(e)ś się skurczyła	skurczyłoś się +(e)ś się skurczyło	skurczyliście się +(e)ście się skurczyli	skurczyłyście się +(e)ście się skurczyły
3 os.	skurczył się	skurczyła się	skurczyło się	skurczyli się	skurczyły się

bezosobnik: skurczono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skurczmy się
2 os.	skurcz się	skurczcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skurczyłbym się bym się skurczył	skurczyłabym się bym się skurczyła	skurczyłobym się bym się skurczyło	skurczylibyśmy się byśmy się skurczyli	skurczyłybyśmy się byśmy się skurczyły
2 os.	skurczyłbyś się byś się skurczył	skurczyłabyś się byś się skurczyła	skurczyłobyś się byś się skurczyło	skurczylibyście się byście się skurczyli	skurczyłybyście się byście się skurczyły
3 os.	skurczyłby się by się skurczył	skurczyłaby się by się skurczyła	skurczyłoby się by się skurczyło	skurczyliby się by się skurczyli	skurczyłyby się by się skurczyły

bezosobnik: skurczono by się

bezokolicznik: skurczyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skurczywszy się

gerundium: skurczenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: kurczyć się

Zob. kurczyć