skurczyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zmniejszyć swoją liczebność, zasięg lub natężenie

KATEGORIE FIZYCZNE

Ilość, liczby i liczenie

ogólne określenia ilości

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

hiperonimy:

zmniejszyć się

eksport, majątek, rynek, zbyt skurczył się; czyjaś przestrzeń, liczba, ludność czegoś, strefa wpływów, załoga skurczyła się; dochody, rezerwy, zasoby skurczyły się
skurczyć się do garstki, do minimum, do iluś osób, do wymiarów czegoś, do zera
skurczyć się o połowę, o ileś procent, złotych...
skurczyć się drastycznie, gwałtownie, nagle, znacznie
móc skurczyć się

	Ta zmiana w statucie spółdzielni, podjęta przez jej walne zgromadzenie, sprawiła, że lista uprawnionych do podziału będącego w likwidacji majątku skurczyła się do 6 osób! źródło: NKJP: R.Nadaj: 6 osób podzieli się majątkiem spółdzielni pracy?, Tygodnik Ciechanowski, 2008-03-01
	Stosowny znak od lat stoi przy chodniku. Postawiono jednak słupki. Chodnik skurczył się przez to o połowę. źródło: NKJP: Grzegorz Król: Sąd odgrodził się od ludzi, prasa, 2006
	Nikt nie chce jednak rezygnować z dotychczasowych świadczeń, przywilejów [...], mimo że gwałtownie skurczyły się możliwości zaspokajania z kiesy publicznej potrzeb ludności. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 04.12.1996
	Nawet jeśli skurczyły się perspektywy pracy po studiach, to nadal dyplom szkoły wyższej rokuje nadzieje na karierę i dobre zarobki. źródło: NKJP: Lesław Peters: Mamy gest!, Dziennik Polski - Nauka, 2001-04-02

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skurczyłem się +(e)m się skurczył	skurczyłam się +(e)m się skurczyła	skurczyłom się +(e)m się skurczyło	skurczyliśmy się +(e)śmy się skurczyli	skurczyłyśmy się +(e)śmy się skurczyły
2 os.	skurczyłeś się +(e)ś się skurczył	skurczyłaś się +(e)ś się skurczyła	skurczyłoś się +(e)ś się skurczyło	skurczyliście się +(e)ście się skurczyli	skurczyłyście się +(e)ście się skurczyły
3 os.	skurczył się	skurczyła się	skurczyło się	skurczyli się	skurczyły się

bezosobnik: skurczono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skurczmy się
2 os.	skurcz się	skurczcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skurczyłbym się bym się skurczył	skurczyłabym się bym się skurczyła	skurczyłobym się bym się skurczyło	skurczylibyśmy się byśmy się skurczyli	skurczyłybyśmy się byśmy się skurczyły
2 os.	skurczyłbyś się byś się skurczył	skurczyłabyś się byś się skurczyła	skurczyłobyś się byś się skurczyło	skurczylibyście się byście się skurczyli	skurczyłybyście się byście się skurczyły
3 os.	skurczyłby się by się skurczył	skurczyłaby się by się skurczyła	skurczyłoby się by się skurczyło	skurczyliby się by się skurczyli	skurczyłyby się by się skurczyły

bezosobnik: skurczono by się

bezokolicznik: skurczyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skurczywszy się

gerundium: skurczenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: kurczyć się

Zob. kurczyć