zakończyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

powiedzieć, kończąc swoją wypowiedź

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

– Teraz już wszystko jasne? – zakończył pan Konstanty, unosząc wysoko brwi.

źródło: NKJP: Antoni Libera: Madame, 1998

- Mam nadzieję, że to tylko szok, który szybko minie - zakończył Norbert, gdy wychodzili już z pokoju.

źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Poza nurtem czasu, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zakończyłem +(e)m zakończył	zakończyłam +(e)m zakończyła	zakończyłom +(e)m zakończyło	zakończyliśmy +(e)śmy zakończyli	zakończyłyśmy +(e)śmy zakończyły
2 os.	zakończyłeś +(e)ś zakończył	zakończyłaś +(e)ś zakończyła	zakończyłoś +(e)ś zakończyło	zakończyliście +(e)ście zakończyli	zakończyłyście +(e)ście zakończyły
3 os.	zakończył	zakończyła	zakończyło	zakończyli	zakończyły

bezosobnik: zakończono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zakończmy
2 os.	zakończ	zakończcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zakończyłbym bym zakończył	zakończyłabym bym zakończyła	zakończyłobym bym zakończyło	zakończylibyśmy byśmy zakończyli	zakończyłybyśmy byśmy zakończyły
2 os.	zakończyłbyś byś zakończył	zakończyłabyś byś zakończyła	zakończyłobyś byś zakończyło	zakończylibyście byście zakończyli	zakończyłybyście byście zakończyły
3 os.	zakończyłby by zakończył	zakończyłaby by zakończyła	zakończyłoby by zakończyło	zakończyliby by zakończyli	zakończyłyby by zakończyły

bezosobnik: zakończono by

bezokolicznik: zakończyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zakończywszy

gerundium: zakończenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zakończony

+

zakończyć

+

MOWA WPROST

Zob. kończyć