narzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

w pośpiechu wkładać ubranie lub jakąś jego część

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

	synonimy:	zarzucać
	hiperonimy:	wkładać zakładać

	Kiedy kładł się przy niej, świszcząc ciężkim oddechem astmatyka, od razu gasił światło, a kiedy wstawał, świszcząc jeszcze cięższym oddechem astmatyka z poczuciem winy, narzucał na siebie cokolwiek, byle tylko nie odsłonić choćby skrawka zapadniętej klatki piersiowej, choćby milimetra obwisłych pośladków. źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Rynek w Smyrnie, 2007
	Narzucała różową lizeskę i z kieliszkiem koniaku w ręku – na ból zębów, który przed południem zawsze jej dokuczał – szła przeliczyć prześcieradła, świeżo przyniesione z magla. źródło: NKJP: Magdalena Tulli, W czerwieni, 1999
	Ojciec, który pokochał mnie na odległość, nagle zawstydzony, smutny i bezradny, budzi się w nocy, narzuca płaszcz, wychodzi prowadzony zagubionym szczekaniem. źródło: NKJP: Izabela Filipiak: Magiczne oko. Opowiadania zebrane, 2006
	Admirał zrywał się przerażony z koi w kajucie na rufie i narzucając pospiesznie ubranie, wybiegał na pokład pancernika. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	narzucałem +(e)m narzucał	narzucałam +(e)m narzucała	narzucałom +(e)m narzucało	narzucaliśmy +(e)śmy narzucali	narzucałyśmy +(e)śmy narzucały
2 os.	narzucałeś +(e)ś narzucał	narzucałaś +(e)ś narzucała	narzucałoś +(e)ś narzucało	narzucaliście +(e)ście narzucali	narzucałyście +(e)ście narzucały
3 os.	narzucał	narzucała	narzucało	narzucali	narzucały

bezosobnik: narzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę narzucał będę narzucać	będę narzucała będę narzucać	będę narzucało będę narzucać	będziemy narzucali będziemy narzucać	będziemy narzucały będziemy narzucać
2 os.	będziesz narzucał będziesz narzucać	będziesz narzucała będziesz narzucać	będziesz narzucało będziesz narzucać	będziecie narzucali będziecie narzucać	będziecie narzucały będziecie narzucać
3 os.	będzie narzucał będzie narzucać	będzie narzucała będzie narzucać	będzie narzucało będzie narzucać	będą narzucali będą narzucać	będą narzucały będą narzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		narzucajmy
2 os.	narzucaj	narzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	narzucałbym bym narzucał	narzucałabym bym narzucała	narzucałobym bym narzucało	narzucalibyśmy byśmy narzucali	narzucałybyśmy byśmy narzucały
2 os.	narzucałbyś byś narzucał	narzucałabyś byś narzucała	narzucałobyś byś narzucało	narzucalibyście byście narzucali	narzucałybyście byście narzucały
3 os.	narzucałby by narzucał	narzucałaby by narzucała	narzucałoby by narzucało	narzucaliby by narzucali	narzucałyby by narzucały

bezosobnik: narzucano by

bezokolicznik: narzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: narzucając

gerundium: narzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: narzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: narzucany

odpowiednik aspektowy: narzucić

Rz_osobowy

+

narzucać

+

CO + (na KOGO)

Zob. rzucić