posępny

Wzdłuż drogi stoją posępni ludzie, uważnie wpatrujący się w twarze powracających, by rozpoznać tych, którzy dwa lata temu mordowali ich krewnych, a także tych, którzy prowadzili zabójców do kryjówek przyszłych ofiar.

źródło: NKJP: Jacek Czarnecki: Ruanda, Gazeta Wyborcza, 1996-12-05

Jurek siedział posępny, z opuszczoną na piersi głową. Tomek z niepokojem spoglądał na drzwi, wiodące na korytarz.

źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1995

Chciałem zapytać, czy nie boi się pan takiego posępnego człowieka o kamiennej twarzy?

źródło: NKJP: Aleksander Trzaska: Akademia humoru, Dziennik Zachodni, 2002-12-06

Chciałoby się napisać sensacyjny reportaż o zaułkach chińskiego miasta, gdzie po umownym stukaniu uchylają się przede mną zręcznie zamaskowane wrota i gdzie w mroku posępny starzec ujawnia mi kilka swych zazdrośnie strzeżonych sekretów.

źródło: NKJP: Lucjan Wolanowski: Upał i gorączka, 1996

Znikał na całe wieczory, nie mówiąc gdzie i po co idzie, wracał zaś jeszcze posępniejszy i trzeźwy jak poranny wróbelek, zbywając pytania siostry byle czym.

źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006