nadaremno

Uczesała go, jak mogła, i kiedy zdrzemnął się osłabiony w pozycji półleżącej, szukając nadaremno w ścianie oparcia dla głowy, pani Linsrumowa przebrała się szybko w ciemną suknię, ustroiła się, jak lubiła pokazać się ludziom.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959

Myślę o niej często, wspominając człowieka niezbyt szczęśliwego, który na złość samemu sobie przez wiele lat budował swoją reputację cynika i zimnego drania - nadaremno.

źródło: NKJP: Janusz Minkiewicz: Bilans osobisty, 2001

Mijająca dekada jest dla kultury polskiej czasem bolesnych rozstań ze złudzeniami, z których ostatnim jest przekonanie, iż zwołany właśnie Kongres wytyczy nowe drogi oraz przyczyni się do powstania dzieł, na które nadaremno czekamy.

źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Rejestr złudzeń, Polityka, 2000-12-09

[...] Natalka postanowiła się trochę poawanturować. Babcia próbuje ją uspokoić, wszystko nadaremno. Na to Natalka: - Babciu, to Ty nie wiesz co powinnaś zrobić?

źródło: NKJP: Internet