zarzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

kierować do kogoś wiele wypowiedzi lub pism zawierających treści określone sąsiadującym rzeczownikiem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

bombardować
zasypywać

	Zarzucała mnie pytaniami. źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
	Paweł zapamiętywał tego Henia w dwurzędowej jesionce i podniszczonych bucikach, aby z nim potem nieustannie się spierać, aby się do niego odwoływać, zarzucać go pytaniami, na które Henio nie odpowiadał wcale, zawsze milczący, kapryśny młokos żydowski o czerwonych, łakomych ustach źródło: KWSJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1986
	Przecież zarzucano ją wciąż od nowa tymi samymi pytaniami, a ona cierpliwie godziła się na nie odpowiadać. źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Przekraczając światło, 1996
	Wiesław Białoskórski z Gogolewa ma już dość. Telekomunikacja Polska zarzuca go fakturami, za które nie powinien płacić. źródło: KWSJP: Wioletta Mordasiewicz: Ma płacić za cudze błędy, Głos Szczeciński, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałem +(e)m zarzucał	zarzucałam +(e)m zarzucała	zarzucałom +(e)m zarzucało	zarzucaliśmy +(e)śmy zarzucali	zarzucałyśmy +(e)śmy zarzucały
2 os.	zarzucałeś +(e)ś zarzucał	zarzucałaś +(e)ś zarzucała	zarzucałoś +(e)ś zarzucało	zarzucaliście +(e)ście zarzucali	zarzucałyście +(e)ście zarzucały
3 os.	zarzucał	zarzucała	zarzucało	zarzucali	zarzucały

bezosobnik: zarzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę zarzucał będę zarzucać	będę zarzucała będę zarzucać	będę zarzucało będę zarzucać	będziemy zarzucali będziemy zarzucać	będziemy zarzucały będziemy zarzucać
2 os.	będziesz zarzucał będziesz zarzucać	będziesz zarzucała będziesz zarzucać	będziesz zarzucało będziesz zarzucać	będziecie zarzucali będziecie zarzucać	będziecie zarzucały będziecie zarzucać
3 os.	będzie zarzucał będzie zarzucać	będzie zarzucała będzie zarzucać	będzie zarzucało będzie zarzucać	będą zarzucali będą zarzucać	będą zarzucały będą zarzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarzucajmy
2 os.	zarzucaj	zarzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałbym bym zarzucał	zarzucałabym bym zarzucała	zarzucałobym bym zarzucało	zarzucalibyśmy byśmy zarzucali	zarzucałybyśmy byśmy zarzucały
2 os.	zarzucałbyś byś zarzucał	zarzucałabyś byś zarzucała	zarzucałobyś byś zarzucało	zarzucalibyście byście zarzucali	zarzucałybyście byście zarzucały
3 os.	zarzucałby by zarzucał	zarzucałaby by zarzucała	zarzucałoby by zarzucało	zarzucaliby by zarzucali	zarzucałyby by zarzucały

bezosobnik: zarzucano by

bezokolicznik: zarzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: zarzucając

gerundium: zarzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: zarzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: zarzucany

odpowiednik aspektowy: zarzucić

Rz_osobowy

+

zarzucać

+

KOGO + CZYM

Zob. rzucać