zarzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

szybkim ruchem umieszczać coś w jakimś miejscu, przerzucając tę rzecz przez coś, zawieszając ją lub zaczepiając o coś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

	Sandra, stojąc u jej stóp, patrzyła z lękiem i mocno zaciskała dłoń na rączce Johnny'ego, ilekroć jego tata wychylał się z bombką ku odległej gałęzi lub szerokim zamachem zarzucał na szczyt świerku sznur lampek. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
	Mężczyzna pozwala się prowadzić Tutu pod drzewo. Tutu zarzuca krawat na gałąź. źródło: NKJP: Joanna Rudniańska: Miejsca, 1999
	Asystowałem jej w odległości kilku metrów, robiąc zdjęcia. Zarzucała włosy do tyłu. źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
	Kątem oka widział, jak jeździec zeskakuje z kulbaki, zarzuca wodze na bezlistny krzak i idzie ku niemu, ostrożnie stąpając po śliskiej tafli. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 2001
	[...] na czele stał były komsomolec z Polski. W Warszawie zarzucał transparenty na druty tramwajowe. źródło: NKJP: Aleksander Wat: Mój wiek: pamiętnik mówiony, 1990
	[...] przeczuwała, że gdy już włamywacz przyjdzie i zacznie zarzucać na dach te swoje linki z kotwicami, prawdopodobnie ona sama dostanie palpitacji z przejęcia. źródło: NKJP: Marcin Pałasz: Dziwne przypadki Ferdynanda Szkodnika, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałem +(e)m zarzucał	zarzucałam +(e)m zarzucała	zarzucałom +(e)m zarzucało	zarzucaliśmy +(e)śmy zarzucali	zarzucałyśmy +(e)śmy zarzucały
2 os.	zarzucałeś +(e)ś zarzucał	zarzucałaś +(e)ś zarzucała	zarzucałoś +(e)ś zarzucało	zarzucaliście +(e)ście zarzucali	zarzucałyście +(e)ście zarzucały
3 os.	zarzucał	zarzucała	zarzucało	zarzucali	zarzucały

bezosobnik: zarzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę zarzucał będę zarzucać	będę zarzucała będę zarzucać	będę zarzucało będę zarzucać	będziemy zarzucali będziemy zarzucać	będziemy zarzucały będziemy zarzucać
2 os.	będziesz zarzucał będziesz zarzucać	będziesz zarzucała będziesz zarzucać	będziesz zarzucało będziesz zarzucać	będziecie zarzucali będziecie zarzucać	będziecie zarzucały będziecie zarzucać
3 os.	będzie zarzucał będzie zarzucać	będzie zarzucała będzie zarzucać	będzie zarzucało będzie zarzucać	będą zarzucali będą zarzucać	będą zarzucały będą zarzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarzucajmy
2 os.	zarzucaj	zarzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałbym bym zarzucał	zarzucałabym bym zarzucała	zarzucałobym bym zarzucało	zarzucalibyśmy byśmy zarzucali	zarzucałybyśmy byśmy zarzucały
2 os.	zarzucałbyś byś zarzucał	zarzucałabyś byś zarzucała	zarzucałobyś byś zarzucało	zarzucalibyście byście zarzucali	zarzucałybyście byście zarzucały
3 os.	zarzucałby by zarzucał	zarzucałaby by zarzucała	zarzucałoby by zarzucało	zarzucaliby by zarzucali	zarzucałyby by zarzucały

bezosobnik: zarzucano by

bezokolicznik: zarzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: zarzucając

gerundium: zarzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: zarzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: zarzucany

odpowiednik aspektowy: zarzucić

Rz_osobowy

+

zarzucać

+

CO + (KOMU/CZEMU) + na CO

Zob. rzucać