zarzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

pot. wkładać szybko i niedbale określoną część ubrania na ramiona

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

	synonimy:	narzucać
	hiperonimy:	zakładać

	Zarzucam ci na plecy swoją kurtkę, a ty przytulasz się do mnie i tak czekamy, aż pokażą się gwiazdy. źródło: KWSJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003
	Genowefcia zarzuca jej na ramiona różową jedwabną pelerynkę - to tylko do czesania - i zaczyna rozczesywać długie, gęste włosy Ewity. źródło: KWSJP: Maria Krüger: Godzina pąsowej róży, 1960
	Gdy skończę czynność sznurowania wracam do pokoju po plecak, zarzucam kurtkę na siebie, zakładam teczkę na plecy i wychodzę z domu. źródło: Internet
	Gdy było chłodno, zakładali na goły tułów koszulki z krótkimi rękawami i zarzucali na ramiona wzorzyste płaszcze, które w nocy służyły im za kołdrę. źródło: KWSJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
	Legioniści, przywykli do nagłych wycieczek nocnych prefekta, zrywali się bez oporu i namysłu z posłania i zarzucali na siebie w pośpiechu zbroje, wiedząc z długiego doświadczenia, że wszelka zwłoka naraziłaby ich na karę surową. źródło: KWSJP: Teodor Jeske-Choiński: Gasnące słońce, 1958

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałem +(e)m zarzucał	zarzucałam +(e)m zarzucała	zarzucałom +(e)m zarzucało	zarzucaliśmy +(e)śmy zarzucali	zarzucałyśmy +(e)śmy zarzucały
2 os.	zarzucałeś +(e)ś zarzucał	zarzucałaś +(e)ś zarzucała	zarzucałoś +(e)ś zarzucało	zarzucaliście +(e)ście zarzucali	zarzucałyście +(e)ście zarzucały
3 os.	zarzucał	zarzucała	zarzucało	zarzucali	zarzucały

bezosobnik: zarzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę zarzucał będę zarzucać	będę zarzucała będę zarzucać	będę zarzucało będę zarzucać	będziemy zarzucali będziemy zarzucać	będziemy zarzucały będziemy zarzucać
2 os.	będziesz zarzucał będziesz zarzucać	będziesz zarzucała będziesz zarzucać	będziesz zarzucało będziesz zarzucać	będziecie zarzucali będziecie zarzucać	będziecie zarzucały będziecie zarzucać
3 os.	będzie zarzucał będzie zarzucać	będzie zarzucała będzie zarzucać	będzie zarzucało będzie zarzucać	będą zarzucali będą zarzucać	będą zarzucały będą zarzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarzucajmy
2 os.	zarzucaj	zarzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałbym bym zarzucał	zarzucałabym bym zarzucała	zarzucałobym bym zarzucało	zarzucalibyśmy byśmy zarzucali	zarzucałybyśmy byśmy zarzucały
2 os.	zarzucałbyś byś zarzucał	zarzucałabyś byś zarzucała	zarzucałobyś byś zarzucało	zarzucalibyście byście zarzucali	zarzucałybyście byście zarzucały
3 os.	zarzucałby by zarzucał	zarzucałaby by zarzucała	zarzucałoby by zarzucało	zarzucaliby by zarzucali	zarzucałyby by zarzucały

bezosobnik: zarzucano by

bezokolicznik: zarzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: zarzucając

gerundium: zarzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: zarzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: zarzucany

odpowiednik aspektowy: zarzucić

Rz_osobowy	+	zarzucać	+	CO + (na KOGO/CO)
Rz_osobowy	+	zarzucać	+	CO + (KOMU) + na CO

Zob. rzucać