zarzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

9.

przestawać się czymś zajmować

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	porzucać
	hiperonimy:	rezygnować

	Mimo chwilowego pozyskania dla swoich przedstawień obszernej Volksbühne, Reinhardt nie zarzucał myśli o stworzeniu własnej „trzeciej sceny”. źródło: KWSJP: Małgorzata Leyko: Reżyser masowej wyobraźni: Max Reinhardt i jego teatr dla pięciu tysięcy, 2002
	Ćwiczenia Elżuni nie zawsze były interesujące, chociaż czasami zarzucała ona swoje uczone wokalizy i cały ranek zanurzona w nutach, przetrzymywała Edgara, który jej akompaniował, i śpiewała pieśni Schumanna, Schuberta czy Brahmsa. źródło: KWSJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Sława i chwała, 1962
	W latach 90. blisko 70-letni artysta ulega magii grafiki komputerowej. Nie zarzuca malarstwa, ale koncentruje się na tworzeniu wirtualnych wizji. źródło: KWSJP: Piotr Sarzyński: Czerwony ptak, Polityka, 2005
	W osiemnastym stuleciu opozycja wobec nauki pokartezjańskiej znajduje wyraz nawet w samej biografii Swedenborga, jednego z jej najświetniejszych przedstawicieli, który przeżywa wewnętrzny przełom i zarzuca naukę na rzecz teurgii. źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałem +(e)m zarzucał	zarzucałam +(e)m zarzucała	zarzucałom +(e)m zarzucało	zarzucaliśmy +(e)śmy zarzucali	zarzucałyśmy +(e)śmy zarzucały
2 os.	zarzucałeś +(e)ś zarzucał	zarzucałaś +(e)ś zarzucała	zarzucałoś +(e)ś zarzucało	zarzucaliście +(e)ście zarzucali	zarzucałyście +(e)ście zarzucały
3 os.	zarzucał	zarzucała	zarzucało	zarzucali	zarzucały

bezosobnik: zarzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę zarzucał będę zarzucać	będę zarzucała będę zarzucać	będę zarzucało będę zarzucać	będziemy zarzucali będziemy zarzucać	będziemy zarzucały będziemy zarzucać
2 os.	będziesz zarzucał będziesz zarzucać	będziesz zarzucała będziesz zarzucać	będziesz zarzucało będziesz zarzucać	będziecie zarzucali będziecie zarzucać	będziecie zarzucały będziecie zarzucać
3 os.	będzie zarzucał będzie zarzucać	będzie zarzucała będzie zarzucać	będzie zarzucało będzie zarzucać	będą zarzucali będą zarzucać	będą zarzucały będą zarzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarzucajmy
2 os.	zarzucaj	zarzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałbym bym zarzucał	zarzucałabym bym zarzucała	zarzucałobym bym zarzucało	zarzucalibyśmy byśmy zarzucali	zarzucałybyśmy byśmy zarzucały
2 os.	zarzucałbyś byś zarzucał	zarzucałabyś byś zarzucała	zarzucałobyś byś zarzucało	zarzucalibyście byście zarzucali	zarzucałybyście byście zarzucały
3 os.	zarzucałby by zarzucał	zarzucałaby by zarzucała	zarzucałoby by zarzucało	zarzucaliby by zarzucali	zarzucałyby by zarzucały

bezosobnik: zarzucano by

bezokolicznik: zarzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: zarzucając

gerundium: zarzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: zarzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: zarzucany

odpowiednik aspektowy: zarzucić

Rz_osobowy

+

zarzucać

+

CO

Zob. rzucać