zarzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

założyć szybko i niedbale określoną część ubrania na ramiona

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

	synonimy:	narzucić
	hiperonimy:	założyć

	Wstał, zarzucił na siebie płaszcz i kapelusz i wyszedł z pokoju, zamykając mocno drzwi. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
	Zdjął czapkę i zarzucił na ramiona wiszący biały fartuch. źródło: NKJP: Antoni Kapelański: Wielki Koneser, 2006
	Kapłan zdjął kurtkę z wieszaka i zarzucił ją sobie na plecy. źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008
	Chwilę o czymś porozmawiały, a potem, na szczęście, pani Jadwiga zarzuciła dziewczynie płaszcz na plecy źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: piołun, 1993

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzuciłem +(e)m zarzucił	zarzuciłam +(e)m zarzuciła	zarzuciłom +(e)m zarzuciło	zarzuciliśmy +(e)śmy zarzucili	zarzuciłyśmy +(e)śmy zarzuciły
2 os.	zarzuciłeś +(e)ś zarzucił	zarzuciłaś +(e)ś zarzuciła	zarzuciłoś +(e)ś zarzuciło	zarzuciliście +(e)ście zarzucili	zarzuciłyście +(e)ście zarzuciły
3 os.	zarzucił	zarzuciła	zarzuciło	zarzucili	zarzuciły

bezosobnik: zarzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarzućmy
2 os.	zarzuć	zarzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzuciłbym bym zarzucił	zarzuciłabym bym zarzuciła	zarzuciłobym bym zarzuciło	zarzucilibyśmy byśmy zarzucili	zarzuciłybyśmy byśmy zarzuciły
2 os.	zarzuciłbyś byś zarzucił	zarzuciłabyś byś zarzuciła	zarzuciłobyś byś zarzuciło	zarzucilibyście byście zarzucili	zarzuciłybyście byście zarzuciły
3 os.	zarzuciłby by zarzucił	zarzuciłaby by zarzuciła	zarzuciłoby by zarzuciło	zarzuciliby by zarzucili	zarzuciłyby by zarzuciły

bezosobnik: zarzucono by

bezokolicznik: zarzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zarzuciwszy

gerundium: zarzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zarzucony

odpowiednik aspektowy: zarzucać

Rz_osobowy	+	zarzucić	+	CO + (na KOGO/CO)
Rz_osobowy	+	zarzucić	+	CO + (KOMU) + na CO

Zob. rzucić