nadzienie
-
stała, płynna lub półpłynna masa, którą wypełnia się wnętrze mięs, ryb, niektórych warzyw, ciast i słodyczy
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
rodzaje pokarmu/potraw i ich cechy -
- grzybowe, orzechowe, owocowe, różane, serowe, mięsne, warzywne nadzienie
- składniki nadzienia
- nadzienie do naleśników, do pierogów; z marmolady, z róży, z sera
- nadzienie o jakimś smaku
- ciasto, gołąbki, kurczak, naleśniki, pączki, pierogi z jakimś nadzieniem
- przygotować, zrobić; nałożyć na coś nadzienie
- napełnić coś, wypełnić coś nadzieniem
-
Uważam, że tradycyjny pączek powinien mieć nadzienie śliwkowe.
źródło: NKJP: Anna Gronczewska: Jego wysokość pączek, Dziennik Łódzki, 2004-02-19
Do wnętrza ryby wkładamy pokrojone w plasterki pieczarki. Takie nadzienie posypujemy ziołami prowansalskimi i polewamy wyciśniętym z cytryny sokiem.
źródło: NKJP: Agata Wolna: Rybi ogon na talerzu, Trybuna Śląska, 2001-09-24
Na pięknie udekorowanym stole wigilijnym znalazły się potrawy typowe dla naszego regionu: barszcz z uszkami z nadzieniem grzybowym, żurek i kapusta z grzybami [...].
źródło: NKJP: Ewa Bugno: Wystawa potraw świątecznych, Gazeta Krakowska, 2002-12-24
Wśród naczyń dostępnych na rynku są specjalne naczynia do tart – kruchych ciast z rozmaitymi nadzieniami, które można podawać na ciepło i na zimno.
źródło: NKJP: MON: Nowa twarz gotowania, Gazeta Poznańska, 2004-12-30
[...] dzisiaj w posiadaniu „Odry” znajduje się najnowocześniejsza w skali Europy linia technologiczna do produkcji pralin czekoladowych o różnych nadzieniach: począwszy od likieru, poprzez wszelkiego rodzaju likwory, kończąc na nadzieniach stałych.
źródło: NKJP: red: Największa duma Brzegu, Gazeta Wrocławska, 2001-05-31
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nadzienie
nadzienia
D. nadzienia
nadzień
C. nadzieniu
nadzieniom
B. nadzienie
nadzienia
N. nadzieniem
nadzieniami
Ms. nadzieniu
nadzieniach
W. nadzienie
nadzienia
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego nadziać; zob. dziać.