panowanie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

władza sprawowana przez kogoś w państwie o ustroju monarchicznym

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

władza państwowa

synonimy:

rządy

długie, krótkie; długoletnie, dwudziestoletnie, stuletnie; nieprzerwane; obce panowanie; panowanie Habsburgów, Jagiellonów; niemieckie, pruskie, rzymskie, sowieckie, tureckie
panowanie cesarza, faraona, króla, królowej; Aleksandra III, Jagiełły, Kazimierza Wielkiego, Klaudiusza, Nerona...; socjaldemokratów
czasy, epoka, lata, okres; długość; początki panowania
czyjeś panowanie trwało długo
objąć, zdobyć; odzyskiwać, stracić, utracić; umocnić, utrwalić panowanie; utrzymanie panowania
dążyć do panowania; oswobodzić się, uwolnić się, wyzwolić się spod czyjegoś panowania
dostać się, przechodzić, przejść pod czyjeś panowanie
znajdować się pod czyimś panowaniem
w czasie, w okresie panowania; za panowania cara, cesarza, króla

	Spod panowania pruskiego Wągrowiec oswobodził się 30 XII 1918. źródło: NKJP: Włodzimierz Łęcki: Wielkopolska: przewodnik, 1989
	W roku 1741 Legnica przechodzi pod panowanie pruskie i traci na znaczeniu. źródło: NKJP: Mułek Zygmunt: Sześć palców księcia Henryka, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-09-12
	Pod panowaniem takiego księcia każdy kraj zażywa samych dni szczęśliwych. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
	Kolonizacja Suwalszczyzny rozpoczęła się na pocz. XVI w. za panowania króla Zygmunta Starego. źródło: NKJP: Jan Bałdowski: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1996
	Był to rok dojścia do władzy gen. de Gaulle'a, okres walki najpierw o utrzymanie panowania francuskiego w Algierii, a następnie o przełamanie oporów francuskich przeciwników niepodległości tego kraju. źródło: NKJP: Marek Rapacki: FRANCJA. Kilku Żydów chronił, 1500 wysłał na śmierć, Gazeta Wyborcza,1997-10-08

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Zwykle lp

+

panowanie

+

(KOGO)

Zob. panować