bunkier - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

schron przeznaczony do celów wojskowych, odznaczający się mocną konstrukcją

[buŋkier] lub [bunkier]

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Budownictwo

rodzaje budowli i ich cechy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

leśny, podziemny; berliński; poaustriacki, poniemiecki; obskurny, zniszczony, zrujnowany bunkier; bunkier artyleryjski, obronny, obserwacyjny, przeciwatomowy, przeciwlotniczy; betonowe, żelbetonowe; tajne, zamaskowane; międzyrzeckie; fińskie, niemieckie bunkry
bunkier Hitlera; bunkry dowodzenia
bunkier w lesie
bunkry i rowy, bunkry i tunele, bunkry i umocnienia; okopy i bunkry, piwnice i bunkry
kompleks; ruiny bunkrów
wejście, właz do bunkra
zbudować; opuścić bunkier;
kopanie bunkrów
coś wygląda jak bunkier

	W środku zagajnika [...] znajdują się poniemieckie umocnienia. Jak się okazuje, także ogromny dwupoziomowy betonowy bunkier stanowiący ich centralny punkt. źródło: NKJP: Grzegorz Wawoczny: Skarby zaginione, Nowiny Raciborskie, 2002-08-21
	W [...] pomieszczeniu sali posiedzeń - podziemnym standardowym bunkrze przeciwlotniczym o powierzchni ledwie pięćdziesięciu metrów kwadratowych - było gorąco, parno i duszno. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
	Zabezpieczeniem na wypadek ataku ukraińskiego były trzy bunkry, wyposażone w ciężkie karabiny maszynowe. źródło: NKJP: Bohaterowie czy sługusy?, Dziennik Polski, 2000-09-09
	Wykryliśmy, zdobyliśmy siłą i wysadziliśmy w powietrze 27 bunkrów. Zagarnęliśmy dużo broni i amunicji oraz podziemne magazyny żywności. źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1997
	W pobliżu prezydenta zawsze znajduje się oficer z „czarną teczką” zawierającą aparaturę łączności z bunkrami operacyjnego centrum broni strategicznej. źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

niem. Bunker