-
4.
osoba mieszkająca dawniej we dworze, a obecnie w czyimś domu, będąca na utrzymaniu gospodarza -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie -
Kiedyś w polskich dworach istniała tradycja rezydentów. Zresztą, nie tylko w polskich. Wystarczy poczytać choćby Trzy siostry Antoniego Czechowa. Także w rosyjskich domach dożywotnio rezydowali na darmowym chlebie dalecy krewni lub koledzy ze szkół, którzy przez gospodarzy byli traktowani na równi z najbliższą rodziną.
źródło: NKJP: Janusz Miliszkiewicz, Przygoda bycia Polakiem, 2007
Osiemdziesiąt lat to szmat czasu i przez dom na Brzóski oprócz hord przedmiotów przetoczyły się całe stada mieszkańców - rodzice, wuj, bratankowie, niedoszli mężowie i niedoszłe teściowe, rezydenci wszelkiego typu i proweniencji. A wszyscy oni - co stało się w pewnym momencie regułą - przebywali tam aż do śmierci.
źródło: NKJP: Jacek Dehnel, Rynek w Smyrnie, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rezydent
rezydenci
ndepr rezydenty
depr D. rezydenta
rezydentów
C. rezydentowi
rezydentom
B. rezydenta
rezydentów
N. rezydentem
rezydentami
Ms. rezydencie
rezydentach
W. rezydencie
rezydenci
ndepr rezydenty
depr -
fr. résident
z łac. residens (residentis D. lp)
- imiesłów współczesny czynny od residēre 'osiadać; pozostawać; zamieszkać'