-
1.b
jedzenie rano jakiegoś posiłku -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
rodzaje pokarmu/potraw i ich cechy -
hiperonimy: posiłek
-
- niedzielne, świąteczne, wielkanocne; wspólne; późne śniadanie
- czas, pora śniadania
- przerwa na śniadanie
- wypić coś; siadać, usiąść, zasiąść do śniadania
- iść, przyjść, udać się; spóźnić się; zaprosić/zapraszać; wołać, zwoływać; umówić się; przygotować coś; jadać, jeść, zjeść; dać, dostać, mieć, podać coś; czekać na śniadanie
- zostać na śniadaniu; zmywać po śniadaniu
- po śniadaniu; przed śniadaniem; przy śniadaniu; podczas, w czasie śniadania
-
Złościła go zimna i stężała jajecznica, którą podał mu na śniadanie oberżysta.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Pewnego dnia podczas przerwy na śniadanie Ewelina zagadnęła go: - Panie Jarku, dlaczego pan porzucił te swoje samoloty? To chyba pasjonujący zawód...
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1993
Na śniadanie jemy - żona, dzieci i ja - po suchej bułeczce i popijamy wodą.
źródło: NKJP: Zbigniew Raszewski: Raptularz (1965-67), 1996
Rozmawialiśmy też z rodzinami Świątkowskich i Stawiskich, u których na śniadaniu wielkanocnym łamano się tradycyjnym jajkiem, spożywano poświęconą wcześniej paschę pieczoną z pszennej i żytniej mąki, wędliny z chrzanem.
źródło: NKJP: Majowe pisanki, Dziennik Polski, 2002-05-06
Wychodzę z wanny, a Agnieszka zmywa po śniadaniu. Chciałbym jej powiedzieć, że nie powinna tego robić, że wyręcza mnie z obowiązków. Ale zamiast tego siadam sobie na kanapie i czytam gazetę.
źródło: NKJP: Tomasz Kwaśniewski: Dziennik ciężarowca, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. śniadanie
śniadania
D. śniadania
śniadań
C. śniadaniu
śniadaniom
B. śniadanie
śniadania
N. śniadaniem
śniadaniami
Ms. śniadaniu
śniadaniach
W. śniadanie
śniadania
-
Rzeczownik od dawnego czasownika śniadać < psł. *sъnědati, *sъnědajǫ 'zjadać, spożywać, pożywiać się'