wypędzać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zmuszać kogoś lub coś do opuszczenia jakiegoś miejsca albo do opuszczenia jakiegoś miejsca i udania się w inne miejsce

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

synonimy:

przeganiać
wyganiać
wypychać
wyścigać

wypędzać rabusiów, kryminalistów, więźniów, innowierców, wrogów; starców, bezdomnych; gości; Anglików, Polaków; owady, robactwo; psa
wypędzać siłą
wypędzać z domu; z miasta, ze wsi, z wioski, z kraju, z ojczyzn; z Polski; z kryjówki; z pokoju; z baraków; z nory
wypędzać na ulicę; na mróz; do ogrodów
wyklinać, wypędzać

	[...] Wypędzali kopniakami żandarmów z posterunku. źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: A jak królem, a jak katem będziesz, 1967
	[...] Mężczyzna wielokrotnie awanturował się, groził zabójstwem i wypędzał ojca z domu. źródło: NKJP: (CK): 997, Głos Siemiatycz, 2006-11-16
	Całymi rodzinami wypędzali mieszkańców małego getta z kryjówek i schronów [...]. źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
	Wypędzano nas z wagonów, ubranie trzeba było oddać do dezynfekcji, a nas kierowano do łaźni. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Hiszpańskie oczy, 1990
	[...] Złoczyńców podlejszego stanu albo eliminowano ze społeczeństwa w ogóle, albo też wymierzano im chłostę i pozbywano się z lokalnej społeczności, wypędzając za granice miasta. źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Szemrane towarzystwo niegdysiejszej Warszawy, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędzałem +(e)m wypędzał	wypędzałam +(e)m wypędzała	wypędzałom +(e)m wypędzało	wypędzaliśmy +(e)śmy wypędzali	wypędzałyśmy +(e)śmy wypędzały
2 os.	wypędzałeś +(e)ś wypędzał	wypędzałaś +(e)ś wypędzała	wypędzałoś +(e)ś wypędzało	wypędzaliście +(e)ście wypędzali	wypędzałyście +(e)ście wypędzały
3 os.	wypędzał	wypędzała	wypędzało	wypędzali	wypędzały

bezosobnik: wypędzano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wypędzał będę wypędzać	będę wypędzała będę wypędzać	będę wypędzało będę wypędzać	będziemy wypędzali będziemy wypędzać	będziemy wypędzały będziemy wypędzać
2 os.	będziesz wypędzał będziesz wypędzać	będziesz wypędzała będziesz wypędzać	będziesz wypędzało będziesz wypędzać	będziecie wypędzali będziecie wypędzać	będziecie wypędzały będziecie wypędzać
3 os.	będzie wypędzał będzie wypędzać	będzie wypędzała będzie wypędzać	będzie wypędzało będzie wypędzać	będą wypędzali będą wypędzać	będą wypędzały będą wypędzać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypędzajmy
2 os.	wypędzaj	wypędzajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędzałbym bym wypędzał	wypędzałabym bym wypędzała	wypędzałobym bym wypędzało	wypędzalibyśmy byśmy wypędzali	wypędzałybyśmy byśmy wypędzały
2 os.	wypędzałbyś byś wypędzał	wypędzałabyś byś wypędzała	wypędzałobyś byś wypędzało	wypędzalibyście byście wypędzali	wypędzałybyście byście wypędzały
3 os.	wypędzałby by wypędzał	wypędzałaby by wypędzała	wypędzałoby by wypędzało	wypędzaliby by wypędzali	wypędzałyby by wypędzały

bezosobnik: wypędzano by

bezokolicznik: wypędzać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wypędzając

gerundium: wypędzanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wypędzający

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypędzany

odpowiednik aspektowy: wypędzić

	+	wypędzać	+	KOGO + (SKĄD) + (CZYM)
	+	wypędzać	+	KOGO + (DOKĄD)

Zob. pędzić .
Por. rozpędzać