wypędzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

wyprowadzić skądś zwierzęta w jakieś określone miejsce

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwierzęta domowe i hodowlane

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

synonimy:

wygonić

	Ukryty wśród krzaków i pokrzyw czekał na chwilę, kiedy Jadźka wypędzi krowy na łąkę. źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1967
	Nazajutrz skoro świt chłopiec otworzył bramę i wypędził trzodę na pastwisko. źródło: NKJP: Gracjan Bojar-Fijałkowski: O zbójcach z Góry Chełmskiej i inne legendy o Koszalinie, 2006
	Górale niedługo wypędzą swoje owce na hale. źródło: NKJP: (ASz): Niedługo ruszą redyki, Gazeta Krakowska, 2004-04-17
	Na bujne pastwiska wypędzono bydło i owce. źródło: NKJP: Jacek Jania: Zrozumieć lodowce, 1988
	Wystarczyło wypędzić stado na łąkę, przylegającą do parku, a konie same znajdowały drogę dalej. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Uratowane na śmierć, Polityka, 2003-01-11

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędziłem +(e)m wypędził	wypędziłam +(e)m wypędziła	wypędziłom +(e)m wypędziło	wypędziliśmy +(e)śmy wypędzili	wypędziłyśmy +(e)śmy wypędziły
2 os.	wypędziłeś +(e)ś wypędził	wypędziłaś +(e)ś wypędziła	wypędziłoś +(e)ś wypędziło	wypędziliście +(e)ście wypędzili	wypędziłyście +(e)ście wypędziły
3 os.	wypędził	wypędziła	wypędziło	wypędzili	wypędziły

bezosobnik: wypędzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypędźmy
2 os.	wypędź	wypędźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędziłbym bym wypędził	wypędziłabym bym wypędziła	wypędziłobym bym wypędziło	wypędzilibyśmy byśmy wypędzili	wypędziłybyśmy byśmy wypędziły
2 os.	wypędziłbyś byś wypędził	wypędziłabyś byś wypędziła	wypędziłobyś byś wypędziło	wypędzilibyście byście wypędzili	wypędziłybyście byście wypędziły
3 os.	wypędziłby by wypędził	wypędziłaby by wypędziła	wypędziłoby by wypędziło	wypędziliby by wypędzili	wypędziłyby by wypędziły

bezosobnik: wypędzono by

bezokolicznik: wypędzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypędziwszy

gerundium: wypędzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypędzony

odpowiednik aspektowy: wypędzać

+

wypędzić

+

CO + (DOKĄD)

Zob. pędzić