wypędzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

zmusić kogoś, aby wykonał określoną czynność lub przestał się czymś zajmować

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Czekali na czuwaniu i modlitwie na Jego ponowne przyjście, dopóki ich Piotr nie wypędził do roboty.

źródło: NKJP: Internet

Soros oświadczył, że jest gotów dać miliardy, żeby tylko wypędzić Busha z prezydentury.

źródło: NKJP: Grzegorz Miecugow: Inny punkt widzenia. Rozmowy o współczesnym świecie, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędziłem +(e)m wypędził	wypędziłam +(e)m wypędziła	wypędziłom +(e)m wypędziło	wypędziliśmy +(e)śmy wypędzili	wypędziłyśmy +(e)śmy wypędziły
2 os.	wypędziłeś +(e)ś wypędził	wypędziłaś +(e)ś wypędziła	wypędziłoś +(e)ś wypędziło	wypędziliście +(e)ście wypędzili	wypędziłyście +(e)ście wypędziły
3 os.	wypędził	wypędziła	wypędziło	wypędzili	wypędziły

bezosobnik: wypędzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypędźmy
2 os.	wypędź	wypędźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędziłbym bym wypędził	wypędziłabym bym wypędziła	wypędziłobym bym wypędziło	wypędzilibyśmy byśmy wypędzili	wypędziłybyśmy byśmy wypędziły
2 os.	wypędziłbyś byś wypędził	wypędziłabyś byś wypędziła	wypędziłobyś byś wypędziło	wypędzilibyście byście wypędzili	wypędziłybyście byście wypędziły
3 os.	wypędziłby by wypędził	wypędziłaby by wypędziła	wypędziłoby by wypędziło	wypędziliby by wypędzili	wypędziłyby by wypędziły

bezosobnik: wypędzono by

bezokolicznik: wypędzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypędziwszy

gerundium: wypędzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypędzony

odpowiednik aspektowy: wypędzać

	+	wypędzić	+	KOGO + do CZEGO
	+	wypędzić	+	KOGO + (z CZEGO)

Zob. pędzić