-
2.
pot. stracić rozsądek lub rozeznanie w czymś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka -
- zgłupieć na czyjś widok
- zgłupieć od sukcesów
- zgłupieć w czyjejś obecności
- zgłupieć z miłości, ze strachu
- zgłupieć całkiem
- można zgłupieć
-
Zadzwoniłam, ale ona mnie nie słuchała. Powiedziała, że jeśli znam mordercę, to mam iść na policję. Zgłupiałam. Nie wiedziałam, co robić. Ona wierzy, że to było morderstwo.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
- Zgłupiałaś do reszty? Chcesz iść bez broni?
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
[…] poprowadził ludzi na pewną śmierć, a sam całkiem zgłupiał pod ostrzałem i – zamiast poprosić o wsparcie lub wycofać się – dawał ciężko rannym rozkazy do dalszego ataku.
źródło: NKJP: Paulina Grych: Schiza, 2008
Musieli odbyć jakąś zasadniczą rozmowę i podjąć szereg decyzji. I zupełnie niespodziewanie przysłali mi tysiąc dolarów. […] Przyznaję, że zgłupiałam z wrażenia.
źródło: NKJP: Danuta Błaszak: Karuzela ku słońcu, 2003
Kilka miesięcy temu zapytał, czy nie wróciłaby z nim do Polski. Kaśka zgłupiała ze szczęścia. Chciała spakować się od razu i jechać.
źródło: NKJP: Izabela Filipiak: Magiczne oko. Opowiadania zebrane, 2006
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zgłupieję
zgłupiejemy
2 os. zgłupiejesz
zgłupiejecie
3 os. zgłupieje
zgłupieją
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zgłupiałem
+(e)m zgłupiał
zgłupiałam
+(e)m zgłupiała
zgłupiałom
+(e)m zgłupiało
zgłupieliśmy
+(e)śmy zgłupieli
zgłupiałyśmy
+(e)śmy zgłupiały
2 os. zgłupiałeś
+(e)ś zgłupiał
zgłupiałaś
+(e)ś zgłupiała
zgłupiałoś
+(e)ś zgłupiało
zgłupieliście
+(e)ście zgłupieli
zgłupiałyście
+(e)ście zgłupiały
3 os. zgłupiał
zgłupiała
zgłupiało
zgłupieli
zgłupiały
bezosobnik: zgłupiano
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zgłupiejmy
2 os. zgłupiej
zgłupiejcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zgłupiałbym
bym zgłupiał
zgłupiałabym
bym zgłupiała
zgłupiałobym
bym zgłupiało
zgłupielibyśmy
byśmy zgłupieli
zgłupiałybyśmy
byśmy zgłupiały
2 os. zgłupiałbyś
byś zgłupiał
zgłupiałabyś
byś zgłupiała
zgłupiałobyś
byś zgłupiało
zgłupielibyście
byście zgłupieli
zgłupiałybyście
byście zgłupiały
3 os. zgłupiałby
by zgłupiał
zgłupiałaby
by zgłupiała
zgłupiałoby
by zgłupiało
zgłupieliby
by zgłupieli
zgłupiałyby
by zgłupiały
bezosobnik: zgłupiano by
bezokolicznik: zgłupieć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: zgłupiawszy
gerundium: zgłupienie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zgłupienie
zgłupienia
D. zgłupienia
zgłupień
C. zgłupieniu
zgłupieniom
B. zgłupienie
zgłupienia
N. zgłupieniem
zgłupieniami
Ms. zgłupieniu
zgłupieniach
W. zgłupienie
zgłupienia
odpowiednik aspektowy: głupieć
-
Rzosobowy + zgłupieć + (DLACZEGO) -
Zob. głupi