zgłupieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. stracić rozsądek lub rozeznanie w czymś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Zadzwoniłam, ale ona mnie nie słuchała. Powiedziała, że jeśli znam mordercę, to mam iść na policję. Zgłupiałam. Nie wiedziałam, co robić. Ona wierzy, że to było morderstwo. źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
	- Zgłupiałaś do reszty? Chcesz iść bez broni? źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
	[…] poprowadził ludzi na pewną śmierć, a sam całkiem zgłupiał pod ostrzałem i – zamiast poprosić o wsparcie lub wycofać się – dawał ciężko rannym rozkazy do dalszego ataku. źródło: NKJP: Paulina Grych: Schiza, 2008
	Musieli odbyć jakąś zasadniczą rozmowę i podjąć szereg decyzji. I zupełnie niespodziewanie przysłali mi tysiąc dolarów. […] Przyznaję, że zgłupiałam z wrażenia. źródło: NKJP: Danuta Błaszak: Karuzela ku słońcu, 2003
	Kilka miesięcy temu zapytał, czy nie wróciłaby z nim do Polski. Kaśka zgłupiała ze szczęścia. Chciała spakować się od razu i jechać. źródło: NKJP: Izabela Filipiak: Magiczne oko. Opowiadania zebrane, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgłupiałem +(e)m zgłupiał	zgłupiałam +(e)m zgłupiała	zgłupiałom +(e)m zgłupiało	zgłupieliśmy +(e)śmy zgłupieli	zgłupiałyśmy +(e)śmy zgłupiały
2 os.	zgłupiałeś +(e)ś zgłupiał	zgłupiałaś +(e)ś zgłupiała	zgłupiałoś +(e)ś zgłupiało	zgłupieliście +(e)ście zgłupieli	zgłupiałyście +(e)ście zgłupiały
3 os.	zgłupiał	zgłupiała	zgłupiało	zgłupieli	zgłupiały

bezosobnik: zgłupiano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zgłupiejmy
2 os.	zgłupiej	zgłupiejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgłupiałbym bym zgłupiał	zgłupiałabym bym zgłupiała	zgłupiałobym bym zgłupiało	zgłupielibyśmy byśmy zgłupieli	zgłupiałybyśmy byśmy zgłupiały
2 os.	zgłupiałbyś byś zgłupiał	zgłupiałabyś byś zgłupiała	zgłupiałobyś byś zgłupiało	zgłupielibyście byście zgłupieli	zgłupiałybyście byście zgłupiały
3 os.	zgłupiałby by zgłupiał	zgłupiałaby by zgłupiała	zgłupiałoby by zgłupiało	zgłupieliby by zgłupieli	zgłupiałyby by zgłupiały

bezosobnik: zgłupiano by

bezokolicznik: zgłupieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zgłupiawszy

gerundium: zgłupienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: głupieć

Rz_osobowy

+

zgłupieć

+

(DLACZEGO)

Zob. głupi