wypomnieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przypomnieć komuś o złych rzeczach, które zrobił lub o braku wdzięczności za coś, wyrażając potępienie tego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

wyrzucić

wypomnieć komuś zbrodnie; krzywdy; błędy, grzechy; udział (w aferze finansowej,...), niewierność, zdradę, ściągi; (nieudolne,...) posunięcie; jakieś zdarzenie; jakieś porażki; postępki, przewinienia; brak (rozsądku,...), cynizm, lenistwo, niekompetencję, nieuctwo, zgryźliwość; nietakt, obojętność wobec kogoś; jakąś przeszłość, (dawne,...) czasy; kolor (skóry,...), pochodzenie
wypomnieć publicznie; głośno; surowo, gorzko, ostro, złośliwie
musieć, (nie) omieszkać wypomnieć

	Japońscy politycy publicznie wypomnieli Amerykanom lenistwo i nieuctwo [...]. źródło: NKJP: Frederic Filloux: Japończycy górą, Gazeta Wyborcza, 1992-04-24
	Nie śmiałam im wypomnieć, że za łatwo zapomnieli o czymś, co może było nieważne dla kraju, lecz dla mnie było najważniejsze. źródło: NKJP: Izabela Filipiak: Magiczne oko. Opowiadania zebrane, 2006
	[...] Wypomniały mu, że pani Basia z kadr zapewne również korzysta z wolnej soboty, smażąc kotlety w domowym zaciszu. źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
	[...] Koledzy ukryją, obronią, a zarzuty uznają za napaść polityczną. Wypomną, że oskarżający też ma brud za paznokciami. źródło: NKJP: Wiktor Osiatyński: Folwark pasożytów, Polityka, 2001-07-28
	Jakbyś nie była moją narzeczoną, może by cię puścili, zamiast do ciemnicy pakować - wypomniał jej kąśliwie marszałek. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypomniałem +(e)m wypomniał	wypomniałam +(e)m wypomniała	wypomniałom +(e)m wypomniało	wypomnieliśmy +(e)śmy wypomnieli	wypomniałyśmy +(e)śmy wypomniały
2 os.	wypomniałeś +(e)ś wypomniał	wypomniałaś +(e)ś wypomniała	wypomniałoś +(e)ś wypomniało	wypomnieliście +(e)ście wypomnieli	wypomniałyście +(e)ście wypomniały
3 os.	wypomniał	wypomniała	wypomniało	wypomnieli	wypomniały

bezosobnik: wypomniano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypomnijmy
2 os.	wypomnij	wypomnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypomniałbym bym wypomniał	wypomniałabym bym wypomniała	wypomniałobym bym wypomniało	wypomnielibyśmy byśmy wypomnieli	wypomniałybyśmy byśmy wypomniały
2 os.	wypomniałbyś byś wypomniał	wypomniałabyś byś wypomniała	wypomniałobyś byś wypomniało	wypomnielibyście byście wypomnieli	wypomniałybyście byście wypomniały
3 os.	wypomniałby by wypomniał	wypomniałaby by wypomniała	wypomniałoby by wypomniało	wypomnieliby by wypomnieli	wypomniałyby by wypomniały

bezosobnik: wypomniano by

bezokolicznik: wypomnieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypomniawszy

gerundium: wypomnienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypomniany

odpowiednik aspektowy: wypominać

Zob. pomnieć