przypuszczalnie

  • mówiący, nie wiedząc, czy to, co mówi, jest prawdą, mówi, że nie wie niczego takiego, co wiedząc, nie byłby gotów powiedzieć tego
  • wyrażenie epistemiczne – wykładnik oceny prawdziwości sądu

  • Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1249, istniała jednak przypuszczalnie już wcześniej i była prawdopodobnie centrum władzy pruskich Pomezanów.

    źródło: NKJP: Jan Bałdowski: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1996

    Mniejsze z dymorfów, uważane za samce, miały muszle niekiedy zupełnie niepodobne do swoich, przypuszczalnie samiczych, odpowiedników.

    źródło: NKJP: Jerzy Dzik: Dzieje życia na ziemi: wprowadzenie do paleobiologii, 1992

    Istotnie, znajdujemy w nim barwną panoramę ówczesnych stosunków, a nawet wzmiankę o pierwszym przypuszczalnie Mulacie, który urodził się w dawnej Polsce.

    źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002

    Prawda leży, przypuszczalnie, pośrodku.

    źródło: NKJP: Roman Frister: Najlepszy przyjaciel na świecie: Polityka nr 2631, 2007-12-01

  • część mowy: partykuła

  • przypuszczalnie _
    w Zd. twierdz. i pyt.
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: w Zd. optat.
    nie: z leksykalnymi wykładnikami pytań rozstrzygnięcia ani uzupełnienia
    nie: z czasownikami epistemicznymi w 1. os.
    nie: z predykatami uczuć i stanów psychicznych w 1. os.
    nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Zob.  puścić 

Data ostatniej modyfikacji: 03.03.2017