ustąpić - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

zostać zastąpionym lub wypartym przez kogoś lub coś innego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

gniew, uśmiech ustąpił; ciekawość, nadzieja, radość ustąpiła; chmury ustąpiły czemuś
ustąpić gniewowi, lękowi, zakłopotaniu, zdumieniu

Zaborcze uczucie musiało ustąpić spokojnej, pełnej wyrzeczenia ojcowskiej miłości.

źródło: KWSJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

„Pięćdziesiątki piątki” dobrze się nasłużyły w naszym wojsku, ale muszą ustąpić młodszym i nowocześniejszym pojazdom

źródło: NKJP: Grzegorz Okoński: Pojeździć czołgiem po podwórku, Gazeta Poznańska, 2001-08-11

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ustąpiłem +(e)m ustąpił	ustąpiłam +(e)m ustąpiła	ustąpiłom +(e)m ustąpiło	ustąpiliśmy +(e)śmy ustąpili	ustąpiłyśmy +(e)śmy ustąpiły
2 os.	ustąpiłeś +(e)ś ustąpił	ustąpiłaś +(e)ś ustąpiła	ustąpiłoś +(e)ś ustąpiło	ustąpiliście +(e)ście ustąpili	ustąpiłyście +(e)ście ustąpiły
3 os.	ustąpił	ustąpiła	ustąpiło	ustąpili	ustąpiły

bezosobnik: ustąpiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ustąpmy
2 os.	ustąp	ustąpcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ustąpiłbym bym ustąpił	ustąpiłabym bym ustąpiła	ustąpiłobym bym ustąpiło	ustąpilibyśmy byśmy ustąpili	ustąpiłybyśmy byśmy ustąpiły
2 os.	ustąpiłbyś byś ustąpił	ustąpiłabyś byś ustąpiła	ustąpiłobyś byś ustąpiło	ustąpilibyście byście ustąpili	ustąpiłybyście byście ustąpiły
3 os.	ustąpiłby by ustąpił	ustąpiłaby by ustąpiła	ustąpiłoby by ustąpiło	ustąpiliby by ustąpili	ustąpiłyby by ustąpiły

bezosobnik: ustąpiono by

bezokolicznik: ustąpić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ustąpiwszy

gerundium: ustąpienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: ustępować

+

ustąpić

+

KOMU/CZEMU

psł. *ustǫpiti

Czasownik z prefiksem u- od psł. *stǫpiti 'postawić nogę, zrobić krok, stąpnąć'.
Zob. stąpać