bronić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przeciwstawiać się atakowi fizycznemu bądź zbrojnemu

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

antonimy:

atakować

bronić człowieka; miasta, ojczyzny, Polski; życia
bronić przed bandytami, przed mordercami, przed napastnikiem, przed nieprzyjacielem, przed wrogami; przed Niemcami, przed Rosjanami; przed najazdem
bronić bohatersko; własną piersią
żywić i chronić

	Mój sprzeciw budzi próba napiętnowania ludzi tylko dlatego, że bronili swego życia, życia swych najbliższych. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 06.06.1992
	Twierdzy broniło ledwie 9 tysięcy żołnierzy. źródło: NKJP: Okrutna wojna przegranych, Dziennik Polski, 2001-01-12
	W dalszym ciągu przy wykopach jeszcze natrafiamy na amunicję artyleryjską naszej polskiej artylerii, która broniła Półwyspu Helskiego. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 22.04.1994
	Wrócił do miasta, by go bronić przed Rosjanami. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Wieże z kamienia, 2004
	Tak właśnie pożegnał się ze światem. W walce, broniąc słabszych. źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: broniono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę bronił będę bronić	będę broniła będę bronić	będę broniło będę bronić	będziemy bronili będziemy bronić	będziemy broniły będziemy bronić
2 os.	będziesz bronił będziesz bronić	będziesz broniła będziesz bronić	będziesz broniło będziesz bronić	będziecie bronili będziecie bronić	będziecie broniły będziecie bronić
3 os.	będzie bronił będzie bronić	będzie broniła będzie bronić	będzie broniło będzie bronić	będą bronili będą bronić	będą broniły będą bronić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		brońmy
2 os.	broń	brońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	broniłbym bym bronił	broniłabym bym broniła	broniłobym bym broniło	bronilibyśmy byśmy bronili	broniłybyśmy byśmy broniły
2 os.	broniłbyś byś bronił	broniłabyś byś broniła	broniłobyś byś broniło	bronilibyście byście bronili	broniłybyście byście broniły
3 os.	broniłby by bronił	broniłaby by broniła	broniłoby by broniło	broniliby by bronili	broniłyby by broniły

bezosobnik: broniono by

bezokolicznik: bronić

imiesłów przysłówkowy współczesny: broniąc

gerundium: bronienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: broniący

imiesłów przymiotnikowy bierny: broniony

odpowiednik aspektowy: obronić

+

bronić

+

KOGO/CZEGO + (przed KIM/CZYM)

psł. *borniti