po miejsku

  • w sposób uważany za charakterystyczny dla miasta i jego mieszkańców
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Najbliższe środowisko życia człowieka

    miasto


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    zwyczaje i obyczaje

    • pachnieć (nie); czuć się, jeść, mówić, odżywiać się, ubrać się, żyć po miejsku
    • odziany, ubrany; sprytny, ukształtowany po miejsku
    • typowo po miejsku
  • Mieszkańcy jednak czuli się w nich po miejsku, bo była tam bieżąca woda, czasami nawet ciepła.

    źródło: NKJP: Dawid Bienkowski: Nic, 2005

    Przecież to chłopię, a właściwie prawdziwy zbój, tylko ubrał się po miejsku i to niepotrzebnie, bo lepiej by mu pasowały skórzane portki i jakaś kurtka ze skóry.

    źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1999

    Hanka próbowała go odżywiać „po miejsku” - nie chciał i jadał tylko to, czym posilali się gospodarze.

    źródło: NKJP: Jan Łapka: Moje spotkania na Spiszu, prasa

    Rdzenny lud warszawski prawie wyginął, [...] a ich miejsce zajęła bezosobowa masa ludzka, już nie wiejska, a jeszcze nie ukształtowana po miejsku, z miejskimi tradycjami.

    źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1995

    Tunele bram pachniały zgoła nie po miejsku, tatarakiem i woń ta działała na mieszczuchów niczym zapach cielęcej kości na psy.

    źródło: NKJP: (AMK): Tunele bram, Dziennik Polski, 2000-08-19

  • część mowy: przysłówek

Data ostatniej modyfikacji: 12.12.2013