łup II

I

wykrzyknik

  • pot.  wyraz służący do naśladowania dźwięku, jaki powstaje gdy jakiś twardy przedmiot uderza o coś nagle i mocno
  • Występuje również w formie:  łups , a także w postaciach:  łup-łup ,  łup, łup , które informują o powtarzalności dźwięku.
    Używane również w funkcji predykatywnej, np.  Zdenerwował się i łup kubkiem w stół .

  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    dźwięki

  • Z oddali dobiegał rytmiczny dźwięk siekiery zagłębiającej się w drewnie – łup! łup! łup!

    źródło: NKJP: Jarosław Maślanek: Haszyszopenki, 2008

    Z zaplecza rozlega się charakterystycznie polskie, jak Góralu, czy ci nie żal, walenie w schabowego. – Łup, łup – z sakralną niemal powagą masakrowanie mięsa na narodową potrawę.

    źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Polka, 2001

    – Różne rzeczy lecą... Ludzie nie – mówił dalej. – Z tamtego bliżej ulicy to tak. Raz mój ojciec szedł do pracy, do portu, na szóstą, a tuż przed nim: łup! Zima była, ciemno, i nawet nie przypuszczał, że to człowiek...

    źródło: NKJP: Paulina Grych: Schiza, 2008

  • część mowy: wykrzyknik

  • Zob.  łupać 

CHRONOLOGIZACJA:
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 15.07.2011