-
2.
w takie miejsce, że ktoś/coś, o kim/czym mowa, styka się z powierzchnią kogoś/czegoś, w taki sposób, że nie spada, i zajmuje przynajmniej część powierzchni kogoś/czegoś -
Forma na występuje w połączeniu z zaimkiem osobowym on w postaci nań.
-
wykładnik lokalizacji przestrzennej
-
Interesujący był fakt, że desperat przed założeniem pętli na szyję najpierw uderzył autem w drzewo...
źródło: NKJP: A. Fidrysiak: Wisielec na drzewie, Tygodnik Ciechanowski, 2004-06-05
Co kilka miesięcy zapisany zeszyt odkładam na półkę, a do szuflady wkładam nowy.
źródło: NKJP: Sonia Raduńska: Kartki z białego zeszytu, 2008
Wyjął piwo i na powrót ciężko zwalił się na krzesło.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
Ale oczywiście to nie wystarczało, by powędrować na bagna, podjąć się wyprawy ryzykownej i grożącej rozlicznymi niebezpieczeństwami.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
-
część mowy: przyimek
-
na KOGO / CO
w Zd. z Cz. ruchu ukierunkowanego
w pozycji prawostronnej: Rz. oznaczający fragmenty powierzchni Ziemi i to, co na tych fragmentach się znajduje, np. na bagno, na polanę, na ulicę, na stację, na przystanek, na morze; nazwy wysp oraz państw położonych w całości na wyspie, jeśli nazywają się tak samo jak wyspa, na której leżą, np. na Cypr, a także nazwy niektórych innych państw: na Litwę, na Łotwę, na Ukrainę, na Słowację, na Białoruś; nazwy dzielnic miast i regionów, np. na Mokotów, na Tarchomin, na Kujawy, na Kaszubyszyk: względem frazy czasownikowej zmienny: neutralna postpozycja
względem frazy rzeczownikowej stały: bezpośrednia antepozycja -
psł. *na